نادرستی تعیین وقت ظهور امام مهدی(ع)

پرسش :

چرا تعیین کنندگان وقت برای ظهور، کذب مى گویند؟



پاسخ :

در احادیث معتبری از امام باقر(ع)، امام صادق(ع)، امام عسکرى(ع) و امام مهدى(ع)، به «کذب تعیین کنندگان وقت برای زمان قیام امام مهدى(ع)» تصریح شده است.

با توجّه به این که سخن کذب، به هر سخن غیر مطابق با واقع ـ خواه « دروغ» و خواه « خطا و اشتباه» ـ گفته مى شود، معناى حدیثِ «تعیین کنندگان وقت، کذب مى گویند» آن است که وقت و زمانی که تعیین کنندگان برای ظهور امام مهدی(ع) می گویند، نادرست و غیر مطابق با واقعیت است.

درباره نادرستىِ خبر دادن از زمان ظهور، در احادیث به این چند نکته مهم اشاره گردیده است:

۱. در برخی از احادیث، تصریح شده است که ائمّه(ع) هیچ گاه زمانی خاص را براى ظهور تعیین نمى کنند. برای نمونه، امام صادق(ع) فرموده است:

ما اهل بیت، وقت تعیین نمى کنیم.[۱]

بنا بر این، هر کس زمانى را به عنوان وقت ظهور به نقل از امامان(ع) گزارش کند، به آنان دروغ بسته و سخنی جعلی گفته است.

۲. در احادیث، هر گونه تعیین وقت برای ظهور، هر چند بدون انتساب به معصومان(ع)، غیر واقعى و نادرست شمرده شده است. امام عسکرى(ع) مى فرماید:

به هوش باشید که او (مهدی) غیبتى دارد که نادانان در آن، حیران می مانند و باطل اندیشان در آن، هلاک می شوند و وقت گذاران در آن، دروغ می بافند.[۲]

۳. برخی احادیث، آگاهى از وقت ظهور را ویژه خداوند متعال مى دانند. امام رضا(ع) مى فرماید:

امّا این که «چه هنگام؟»، خبر دادن از وقت [قیام ] است [که ما نمى گوییم ]؛ زیرا پدرم، از پدرش، از پدرانش برایم حدیث گفت که به پیامبر(ص) گفته شد: اى پیامبر خدا! قائم از فرزندانت، کِى خروج مى کند؟ پیامبر(ص) فرمود: «مَثَل او، مانند قیامت است که ﴿ کسى جز او از آن پرده بر نمى دارد. آن در آسمان ها و زمین [بر ساکنانش ] سنگین است و جز ناگهان بر شما در نمى آید﴾[۳]».[۴]

۴. برخى امور، جزو علم ذاتى الهى اند و اصلاً زمان انجام یافتنشان تقدیر نشده است تا خبر دادن از آن براى کسى ممکن باشد.

۵. در برخى از احادیث، احتمال «بَدا در زمان ظهور» داده شده و با این احتمال، هیچ کس نمی تواند با اطمینان درباره وقت معین ظهور، سخن بگوید.[۵]


[۱]. الکافی: ج ۱ ص ۳۶۸ ح ۳.

[۲]. کمال الدین: ص ۴۰۹ ح ۹.

[۳]. اعراف: آیه ۱۸۷.

[۴]. کمال الدین: ص ۳۷۲ ح ۶.

[۵]. ر.ک: دانش نامه امام مهدی(ع) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ: ج ۸ ص ۱۵۰ ـ ۱۵۴.



بخش پاسخ گویی پایگاه حدیث نت