مکان ظهور امام مهدی(ع)

احادیث فراوانى، مکّه را جایگاه آغاز قیام مهدوى مى دانند. بیشتر این احادیث، در کتاب هاى مشهور و معتبرى مانند الکافى و الغیبةی نعمانى نقل شده و افزون بر این، برخى از آنها داراى اسناد صحیح و معتبرند. این احادیث، مراحل آغازین قیام را به روشنى بر مى شمرند و بیان مى دارند که امام مهدى(ع) در حالى که میراثى از پیامبر اکرم(ص) شامل: پرچم، شمشیر، زره، کلاه خود، زین، عصا، عمامه، پیراهن و رداى ایشان را به همراه دارد، در کنار پرده کعبه و میان رکن حجر الأسود و مقام ابراهیم ـ که از شریف ترین و مقدّس ترین مکان هاى روى زمین به شمار مى آید ـ ، از یاران و پیروان خویش بیعت مى گیرد. ایشان با حضور در مکّه و ایستادن در کنار کعبه و بالا بردن پرچم و شمشیر پیامبر(ص)، نشان مى دهد که نهضت مهدوى، قیامى توحیدى و دنباله بعثت محمّدى و اِحیاگر آن است.

گفتنى است که در یک حدیث از پیامبر اکرم(ص)، محلّ خروج و قیام امام مهدى(ع) «تهامه» نقل شده که مؤید احادیث پیشین است؛ زیرا تهامه همانند حجاز، مشتمل بر مکّه است.

دو حدیث از پیامبر(ص) نیز به نقل از عبد الله بن عمرو و امام على(ع)، محلّ خروج و قیام را جایى در یمن به نام کرعه (اکرعه) دانسته اند؛ ولی شاذ و غیر معتبرند.

همچنین احادیثى که بر آغاز قیام مهدوى از مغرب و یا مغرب اقصى دلالت دارند، همگى بدون سند و یا مرسل اند و به احتمال قوی، جعلى و به انگیزه تأیید حکومت فاطمیان و یا تقویت مهدیان دروغینِ شمال افریقا و غرب جهان اسلام ساخته شده اند.[۱]