وليد بن عُقْبه

او برادر مادرى عثمان و از جمله كسانى بود كه در روز فتح مكّه مسلمان شدند. پدرش پس از اسارت در غزوه بدر، به فرمان پيامبر صلى الله عليه و آله به دست امير مؤمنان، كشته شد .

درباره وليد بن عُقْبه ، اين آيه نازل شده است :  «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! چنانچه فاسقى خبرى آورد ، صحّت و سُقم آن خبر را جويا شويد»  . با اين حال، خليفه دوم ، او را براى جمع آورى زكات مى فرستاد .

او در مى گسارى زياده روى مى كرد و به همين خاطر بود كه در زمانى كه از طرف عثمان ، زمامدارى كوفه را به عهده داشت ، [به مدينه احضار و] حدّ شرعى بر وى جارى شد . نصب او به زمامدارى ، يكى از ايرادهايى است كه عليه عثمان ، ثبت شده است .

او دشمنى ديرينه اى با امير مؤمنان داشت و همو بود كه در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله به على عليه السلام گفت : من از تو تيزشمشيرتر ، سخنورتر و در جنگ ، پُر ابّهت ترم . در پى اين جريان بود كه اين آيه نازل شد :  «آيا كسى كه مؤمن است ، همانند فاسق است؟!»  .[۱]

هنگامى كه براى امام على عليه السلام بيعت گرفته شد ، او با امام عليه السلام بيعت نكرد ؛ بلكه معاويه و پيروان عثمان را با اشعارى كه مى سرود ، عليه امام عليه السلام مى شوراند .

او در جنگ صِفّين ، همراه معاويه بود و به امام عليه السلام ناسزا مى گفت .