نفی تشبیه خداوند به مخلوقات با محوریت آیه «سبحان الله عمّا یصفون إلّا عباد الله المخلَصین»(الصافات،159 -160 )

نشریه : پژوهش نامه قرآن و حدیث

نویسنده : پديدآورنده : طاهره قادری ریزی
پديدآورنده : محسن احتشامی نیا

سال / شماره پیاپی 15 / صفحه 89-110

چکیده :

مهم ترین اصل در چگونگی توصیف خداوند و تفسیر صفات او، خارج کردن خداوند از دو حد تعطیل و تشبیه است. در قرآن کریم و روایات معصومان (ع) از یک سو بر وجود خدا وشناخت او تأ کید شده و از سویی دیگر هر گونه شباهت میان خدا و مخلوقاتش نفی شده است. منظور از نفی تشبیه این است که با شبیه ندانستن خداوند به مخلوقاتش او را از هر جهت بی نظیر، یگانه و واحد بدانیم. بنابر این نفی تشبیه، از توحید سرچشمه می گیرد و هر صفتی که به مخلوق نسبت داده می شود بر خالق روا نیست و هر معنا و مفهومی که از مخلوقات انتزاع شود لایق خداوند نیست و نباید خداوند را به چیزی قیاس کرد. از این رو نکته مهم در شناخت خداوند و اسماء و صفات او، تنزیه خالق از ویژگی های مخلوقات است. در این مقاله دیدگاه مشرکانی که فرشتگان را دختران خدا، جن را همسر او، خالق هستی را فقیر، نیازمند و دست بسته معرفی می کنند، تبیین کرده و به نقد آنها می پردازیم و ویژگی مخلَصان را که برای شناخت خدا و صفات او باید به آنها مراجعه کرد مورد بررسی قرار می دهیم.

کلیدواژه‌های مقاله :تشبیه، خداشناسی، اسما و صفات خداوند