روایت ‏های تأویلی باطنی؛ تأویل‏ یا تداعی معانی

نشریه : فصل نامه علوم حديث

نویسنده : پديدآورنده : فتح الله نجارزادگان
پديدآورنده : کاظم قاضی زاده
پديدآورنده : محمد مرادی

سال بیست و دوم / شماره پیاپی 85 / صفحه 3-29

چکیده :

نوشتۀ حاضر در پی طرح این ادعا است که پاره‏ای از روایت‏ های تأویلی - که با ساختار کلام و دلالت‏ های متعارف زبانی قابل استناد به متن نیستند - در حقیقت تأویل نیستند. هر چند از این گونه روایت‏ ها به تأویل تعبیر شده ‏اند، اما به دلیل شباهت آنها به تأویل و از باب استطراد، چنین نام گرفته‏ اند. این‌ها به جهت مشابهت ‏هایی که با متن دارند، تداعی معانی هستند. گویندگان، بنا به پاره ‏ای ملاحظات، این تأویل‏ گون‏ها را در زیر آیه ‏ای و با اشاره به آن گفته ‏اند. بررسی این ادعا و شواهد آن، و ارائۀ دیدگاه صاحب‏نظران در این باره، رویکرد این پژوهش است. این پژوهش در صدد است تا با رصد کردن این گونه از تأویل‏ نماها و با روش توصیفی تحلیلی، تکلیف زبان‏ شناختی آن‌ها را روشن نماید، و میزان نسبت آن‌ها با متن و اعتبارشان را بررسد.

کلیدواژه‌های مقاله :تداعی معانی؛ روایات ‏های تأویلی باطنی؛ تأویل قرآن؛ روایت ‏های تأویل‏ نما