امام علی علیه السلام
ما زالَت نِعمَةٌ ولا نَضارَةُ عَيشٍ إلاّ بِذُنوبٍ اِجتَرَحوا ؛ إنَّ اللّهَ لَيسَ بِظَلاّمٍ لِلعَبيدِ .
هيچ نعمت و زندگانى خرّمى از ميان نرفت، مگر به سبب گناهانى كه [مردم] انجام دادند؛ به راستى كه خداى هرگز به بندگان ستم نمىورزد .
الخصال ص 624 ح 10
امام على عليه السّلام می فرماید:
رُبَّ مَفْتُون بِحُسْنِ الْقَوْلِ فيهِ؛
چه بسا آدمى با ستايشى كه از او شود، فريب خورد.
نهج البلاغه، حکمت ۴۶۲
