امام علی علیه السلام
عَقلُ المَرءِ نِظامُهُ ، وأدَبُهُ قِوامُهُ ، وصِدقُهُ إمامُهُ ، وشُكرُهُ تَمامُهُ .
خرد آدمى ، سامان بخش اوست ، و ادبش مايه قوام او ، و راستى (/ راستگويى اش) پيشواى او ، و سپاس گزارى اش كمال او.
. غرر الحكم: ج 4 ص 364 ح 6335.
امام على عليه السّلام می فرماید:
ما مَزَحَ امْرُؤٌ مَزْحَةً اِلاّ مَجَّ مِنْ عَقْلِهِ مَجَّةً؛
مردى شوخى نكرد جز آنكه پاره‌اى از عقل خود را بيرون انداخت.
نهج البلاغه، حکمت ۴۵۰
