485
تحفة الأولياء ج1

۳۹۲.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از احمد بن محمد بن ابى نصر روايت كرده است كه گفت: ابوالحسن حضرت امام رضا عليه السلام فرمود:«خدا (در حديث قدسى) فرموده كه: اى فرزند آدم، به خواست من، تو چنان شدى كه مى خواهى از براى خويش آنچه مى خواهى (يعنى: خواست تو، از خواست من است) و به قوت و توانايى كه به تو دادم، فريضه ها و واجبات مرا به جا آوردى و به نعمت من بر نافرمانى من توانايى به هم رسانيدى؛ چرا كه من تو را شنوا و بينوا و توانا گردانيدم «مَّآ أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَآ أَصَابَكَ مِن سَيِّئَةٍ فَمِن نَّفْسِكَ»۱ ، يعنى: «آنچه به تو رسد از نيكى، پس از جانب خدا است و آنچه به تو رسد از بدى پس از نفس تو است». و اين كه مذكور شد، از براى آن است كه من سزاوارترم به حسنات و نيكى هاى تو از تو، و تو سزاوارترى به بدى ها و گناهان خويش از من، و آن، به اين سبب است كه من سؤال كرده نمى شوم، از آنچه مى كنم (يعنى: بندگان نمى توانند كه از من بپرسند كه چرا چنين كردى؟ چه، هر چه كنم عين حكمت و مصلحت است). و ايشان پرسيده شوند از آنچه مى كنند».

27. باب در بيان ابتلا و اختيار (كه به معنى آزمودن است)

۳۹۳.على بن ابراهيم بن هاشم، از محمد بن عيسى، از يونس بن عبدالرحمان، از حمزة بن محمد طيّار، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود كه:«هيچ همّ و غمّ و تنگ گيرى و تنگى و هيچ شادى و خرّمى و گشايشى نيست، مگر آن كه خدا را در آن مشيت و قضا و آزمايشى است كه با بندگان به طريق اهل امتحان رفتار مى كند».

۳۹۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از فَضالة بن ايّوب، از حمزة بن محمد بن طيّار، از امام جعفر صادق عليه السلام كه آن حضرت فرمود كه:«چيزى نيست از آنچه خدا به آن امر فرموده، يا از آن نهى نموده، كه در آن گرفتگى يا گشايشى باشد، مگر آن كه خداى عزّوجلّ را در آن آزمايش و قضايى هست».

1.نساء، ۷۹.


تحفة الأولياء ج1
484

۳۹۲.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عن أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ، قَالَ :قَالَ أَبُو الْحَسَنِ الرِّضَا عليه السلام : «قَالَ اللّه ُ : ابْنَ آدَمَ ، بِمَشِيئَتِي كُنْتَ أَنْتَ الَّذِي تَشَاءُ لِنَفْسِكَ مَا تَشَاءُ، وَبِقُوَّتِي أَدَّيْتَ فَرَائِضِي، وَبِنِعْمَتِي قَوِيتَ عَلى مَعْصِيَتِي، جَعَلْتُكَ سَمِيعاً بَصِيراً قَوِيّاً «مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللّه ِ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ» وَذَاكَ أَنِّي أَوْلى بِحَسَنَاتِكَ مِنْكَ، وَأَنْتَ أَوْلى بِسَيِّئَاتِكَ مِنِّي، وَذَاكَ أَنَّنِي لَا أُسْأَلُ عَمَّا أَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ».

27 ـ بَابُ الِابْتِلَاءِ وَ الِاخْتِبَارِ

۳۹۳.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمنِ، عَنْ حَمْزَةَ بْنِ مُحَمَّدٍ الطَّيَّارِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ :«مَا مِنْ قَبْضٍ وَلَا بَسْطٍ إِلَا وَلِلّهِ فِيهِ مَشِيئَةٌ وَقَضَاءٌ وَابْتِلَاءٌ».

۳۹۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ، عَنْ حَمْزَةَ بْنِ مُحَمَّدٍ الطَّيَّارِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّه ِ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّهُ لَيْسَ شَيْءٌ فِيهِ قَبْضٌ أَوْ بَسْطٌ ـ مِمَّا أَمَرَ اللّه ُ بِهِ أَوْ نَهى عَنْهُ ـ إِلَا وَفِيهِ لِلّهِ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ ابْتِلَاءٌ وَقَضَاءٌ» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 194713
صفحه از 908
پرینت  ارسال به