۱۱۸۷.حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از وشّاء ، از عبداللّه بن سنان، از ابو حمزه روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود:«على عليه السلام ، دَرى است كه خدا آن را گشوده، پس هر كه در آن داخل شود، مؤمن است، و هر كه از آن بيرون رود، كافر است. و هر كه در آن داخل نشود و از آن بيرون نرود، داخل در طبقه اى است كه خداى تبارك و تعالى فرموده كه: مَرا در باب ايشان مشيّت و خواست است، كه آنچه خواهم با ايشان مى كنم، اگر خواهم كه ايشان را داخل بهشت گردانم، مى گردانم و اگر خواهم داخل جهنّم كنم، مى كنم».
۱۱۸۸.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از ابن رئاب، از بُكير بن اعين روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام مى فرمود كه:«خدا پيمان شيعيان ما را به ولايت از براى ما گرفت، و حال آن كه ايشان چون مورچگان ريزه (يا ذرّات هوا) بودند، در روز قرار گرفتن پيمان بر مورچگان با اقرار كردن از براى آن جناب به پروردگارى، و از براى محمد صلى الله عليه و آله به پيغمبرى، و خداى عزّوجلّ امّت محمد را به آن حضرت نمود، در ميانه گل كه سرشت ايشان بود، و ايشان سايه ها و ارواح بودند، و ايشان را آفريد از آن سرشتى كه آدم عليه السلام را از آن آفريد، و خدا ارواح شيعيان ما را آفريد پيش از تن هاى ايشان به دو هزار سال، و ايشان را به آن حضرت نمود، و هر يك از رسول خدا صلى الله عليه و آله و على عليه السلام را به ايشان شناسانيد و ما ايشان را در نزد فحواى سخن ايشان مى شناسيم».
110. باب در بيان شناختن ائمّه عليهم السلام دوستان خويش را و بيان تفويض امور دين به سوى ايشان
۱۱۸۹.محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن محبوب، از صالح بن سهل، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه :«مردى به خدمت امير المؤمنين عليه السلام آمد و آن حضرت با اصحاب خويش نشسته بود، پس بر آن حضرت سلام كرد (و بنابر بعضى از نُسخ كافى، بر ايشان سلام كرد، و اوّل ظاهرتر است). و بعد از سلام، عرض كرد: به خدا سوگند كه من تو را دوست مى دارم و با تو موالات مى ورزم. امير المؤمنين عليه السلام به آن مرد فرمود: دروغ گفتى . عرض كرد: بلى، به خدا سوگند، كه من تو را دوست مى دارم و با تو موالات مى ورزم. امير المؤمنين عليه السلام فرمود: دروغ گفتى، تو چنان كه گفتى، نيستى؛ زيرا كه خدا ارواح را آفريد و هزار سال پيش از آن كه بدن ها را بيافريند، بعد از آن دوست دار ما را به ما نمود. و به خدا سوگند، كه من، روح تو را در ميانه آنان كه به من نموده شدند، نديدم. پس تو در كجا بودى؟ .
آن مرد در نزد اين سخن ساكت و خاموش شد و با آن حضرت در اين باب، مراجعه و بازگشتى نكرد.
و در روايت ديگر است كه امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «در آتش دوزخ بود» .
