۲۴۰۸.حسين بن محمد ، از احمد بن اسحاق ، از سعدان ، از ابوبصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«دل را دو گوش است . پس چون بنده قصد گناهى مى كند ـ يعنى زنا ـ ، روح ايمان به او مى گويد كه : مكن ، و شيطان به او مى گويد كه : بكن . و هر گاه بر بالاى شكم زن قرار گيرد ، روح ايمان از او بر كنده و ربوده شود» .
۲۴۰۹.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن حكم ، از سيف بن عميره ، از ابان بن تغلب ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هيچ مؤمنى نيست ، مگر آنكه دل او را دو گوش باشد در اندران او . يك گوش ، وسواس خنّاس ۱ در آن مى دمد و گوش ديگر ، فرشته اى در آن مى دمد . پس خدا مؤمن را به آن فرشته تقويت مى دهد ، و اين است معنى قول آن جناب ـ تعالى ـ كه مى فرمايد : «وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ»۲ » .
110 . باب در بيان روحى كه خدا مؤمن را به آن تقويت داده
۲۴۱۰.حسين بن محمد و محمد بن يحيى ، هر دو روايت كرده اند ، از على بن محمد بن سعد ، از محمد بن مسلم ، از ابوسلمه ، از محمد بن سعيد بن غزوان ، از ابن ابى نجران ، از محمد بن سنان ، از ابوخديجه كه گفت : بر امام موسى كاظم عليه السلام داخل شدم؛ پس به من فرمود كه :«خداى ـ تبارك و تعالى ـ مؤمن را به روحى تقويت كرده كه در هر وقت كه نيكى مى كند و پرهيز مى نمايد ، در نزد او حاضر است ، و در هر وقت كه گناه مى كند و از حد درمى گذرد ، از او پنهان است . و آن روح ، با مؤمن است در زمانى كه مؤمن نيكى مى كند و از روى شادى مى لرزد ، و در زمانى كه بدى از او سر مى زند ، در خاك فرو مى رود . پس اى بندگان خدا! با اصلاح آوردن نفس هاى خويش ، نعمت هاى آن جناب را رعايت كنيد ، تا يقين شما زياد شود ، و چيز نفيس گرانبهايى را نفع كنيد . خدا رحمت كند مردى را كه قصد كند كه فعل خير را به عمل آورد ، پس آن را به عمل آورد ، يا قصد كند كه بدى را به عمل آورد ، و از آن باز ايستد» . بعد از آن فرمود كه : «ما روح را تقويت مى دهيم به طاعت كردن از براى خدا ، و عمل نمودن از براى رضاى او» . ۳