731
تحفة الأولياء ج3

123 . باب در بيان عصبيّت ۱

۲۵۵۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن حكم ، از داود بن نعمان ، از منصور بن حازم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه تعصّب ورزد يا از برايش تعصّب ورزيده شود ، به حقيقت كه رشته ايمان را از گردن خويش بيرون كرده است» .

۲۵۵۴.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از هشام بن سالم و درست بن ابى منصور ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده است كه : هر كه تعصّب كشى كند يا از برايش تعصّب كشى شود ، به حقيقت كه رشته ايمان را از گردن خويش بيرون كرده است» .

۲۵۵۵.على ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده است كه : هر كه در دلش به قدر دانه اى از خردل ، از عصبيّت باشد ، خدا او را در روز قيامت ، با اعراب و باديه نشينان زمان جاهليّت محشور گرداند» .

۲۵۵۶.ابو على اشعرى ، از محمد بن عبد الجبّار ، از صفوان بن يحيى ، از خضر ، از محمد بن مسلم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه تعصّب ورزد ، خدا سرش را به عصابه و سربندى از آتش ببندد» .

۲۵۵۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از احمد بن محمد بن ابى نصر ، از صفوان بن مهران ، از عامر بن سمط ، از حبيب بن ابى ثابت ، از حضرت على بن الحسين عليهماالسلامكه فرمود :«هيچ حميّتى داخل بهشت نشد ، غير از حميّت حمزة بن عبد المطلّب» . (و مراد از حميّت ، صاحب حميّت است؛ چه حميّت ، آن چيزى است كه دل را گرم و افروخته دارد از خشم و غضب ، كه از تعصّب و امثال آن ناشى شده باشد) . و حضرت فرمود كه : «اين در هنگامى بود كه حمزه اسلام آورد از روى خشم كردن از براى پيغمبر صلى الله عليه و آله ، در[ماجرا و ]حديث بچّه دان شتر كه بر پيغمبر صلى الله عليه و آله افكندند» .

۲۵۵۸.از او ، از پدرش ، از فضاله ، از داود بن فرقد ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه فرشتگان چنان مى پنداشتند كه شيطان از جمله ايشان است ، و در علم خدا بود كه آن ملعون ، از ايشان نيست . پس شيطان آنچه را كه در ذاتش بود ، به واسطه حميّت و غضب ، بيرون آورد و بروز داد ، و گفت كه : «خَلَقْتَنى مِنْ نارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طينٍ»۲ » ، به آن معنى كه گذشت .

1.و عصبيّت و تعصّب ، كسى را پشتى كردن است و خويشاوندى كردن ، به طورى كه در آخر باب بيايد . (مترجم)

2.اعراف، ۱۲. مرا از آتش آفريدى و آدم را از گِل .


تحفة الأولياء ج3
730

123 ـ بَابُ الْعَصَبِيَّةِ

۲۵۵۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ النُّعْمَانِ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَنْ تَعَصَّبَ أَوْ تُعُصِّبَ لَهُ، فَقَدْ خَلَعَ رِبْقَةَ الْاءِيمَانِ مِنْ عُنُقِهِ».

۲۵۵۴.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ وَ دُرُسْتَ بْنِ أَبِي مَنْصُورٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَنْ تَعَصَّبَ أَوْ تُعُصِّبَ لَهُ، فَقَدْ خَلَعَ رِبْقَ الْاءِيمَانِ مِنْ عُنُقِهِ».

۲۵۵۵.عَلِيٌّ ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ حَبَّةٌ مِنْ خَرْدَلٍ مِنْ عَصَبِيَّةٍ، بَعَثَهُ اللّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَعَ أَعْرَابِ الْجَاهِلِيَّةِ».

۲۵۵۶.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيى، عَنْ خَضِرٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَنْ تَعَصَّبَ، عَصَبَهُ اللّهُ بِعِصَابَةٍ مِنْ نَارٍ».

۲۵۵۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ، عَنْ صَفْوَانَ بْنِ مِهْرَانَ، عَنْ عَامِرِ بْنِ السِّمْطِ، عَنْ حَبِيبِ بْنِ أَبِي ثَابِتٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام، قَالَ:«لَمْ يُدْخِلِ الْجَنَّةَ حَمِيَّةٌ غَيْرُ حَمِيَّةِ حَمْزَةَ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ، وَ ذلِكَ حِينَ أَسْلَمَ غَضَباً لِلنَّبِيِّ صلى الله عليه و آله فِي حَدِيثِ السَّلَى الَّذِي أُلْقِيَ عَلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ».

۲۵۵۸.عَنْهُ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ فَضَالَةَ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ الْمَلَائِكَةَ كَانُوا يَحْسَبُونَ أَنَّ إِبْلِيسَ مِنْهُمْ، وَ كَانَ فِي عِلْمِ اللّهِ أَنَّهُ لَيْسَ مِنْهُمْ، فَاسْتَخْرَجَ مَا فِي نَفْسِهِ بِالْحَمِيَّةِ وَ الْغَضَبِ، فَقَالَ: «خَلَقْتَنِى مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِينٍ» ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 159422
صفحه از 764
پرینت  ارسال به