755
تحفة الأولياء ج3

127 . باب در بيان طمع ۱

۲۶۰۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از على بن حسّان ، از آنكه او را حديث كرده ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«چه زشت است نسبت به مؤمن كه برايش رغبتى باشد كه او را خوار گرداند» .

۲۶۰۴.از او ، از پدرش ، از آنكه او را ذكر كرده روايت است كه آن را به امام محمد باقر عليه السلام رسانيده كه فرمود :«بد بنده اى است ، بنده اى كه برايش طمعى باشد كه او را بكشاند (يعنى هر سو دواند) . و بد بنده اى است ، بنده اى كه از برايش رغبتى باشد كه او را خوار گرداند» .

۲۶۰۵.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از قاسم بن محمد منقرى ، از عبد الرّزّاق ، از معمر ، از زهرى روايت كرده است كه گفت : حضرت على بن الحسين عليهماالسلام فرمود كه :«همه خوبى ها را ديدم كه جمع شده است در بريدن اميد از آنچه در دست مردمان است» .

۲۶۰۶.محمد بن يحيى ، از محمد بن احمد ، از بعضى از اصحاب خويش ، از على بن سليمان بن رشيد ، از موسى بن سلام ، از سعدان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : به آن حضرت عرض كردم كه : چيست آنچه ايمان را در بنده ثابت مى دارد؟ و فرمود كه :«پارسايى» . عرض كردم كه : آنچه ايمان را از او بيرون مى برد ، چه چيز است؟ فرمود كه : «طمع» .

128 . باب در بيان درشتى نمودن

۲۶۰۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن ابى عبداللّه ، از پدرش ، از آنكه او را حديث كرده ، از محمد بن عبدالرحمان بن ابى ليلى ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«هر كه درشتى از برايش قسمت شده باشد ، ايمان از او محجوب و پوشيده است» .

۲۶۰۸.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن نعمان ، از عمرو بن شمر ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : اگر درشتى آفريده اى بود كه ديده مى شد ، چيزى از آنچه خدا آفريده ، از آن زشت تر نبود» .

1.و طمع ـ به فتحتين ـ ، به معنى اميد بستن به چيزى است . (مترجم)


تحفة الأولياء ج3
754

127 ـ بَابُ الطَّمَعِ

۲۶۰۳.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ حَسَّانَ، عَمَّنْ حَدَّثَهُ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَا أَقْبَحَ بِالْمُؤْمِنِ أَنْ تَكُونَ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ».

۲۶۰۴.عَنْهُ، عَنْ أَبِيهِ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ بَلَغَ بِهِ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ لَهُ طَمَعٌ يَقُودُهُ، وَ بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ لَهُ رَغْبَةٌ تُذِلُّهُ».

۲۶۰۵.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْمِنْقَرِيِّ، عَنْ عَبْدِ الرَّزَّاقِ، عَنْ مَعْمَرٍ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، قَالَ: قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عليهماالسلام :«رَأَيْتُ الْخَيْرَ كُلَّهُ قَدِ اجْتَمَعَ فِي قَطْعِ الطَّمَعِ عَمَّا فِي أَيْدِي النَّاسِ».

۲۶۰۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ سُلَيْمَانَ بْنِ رُشَيْدٍ، عَنْ مُوسَى بْنِ سَلَامٍ، عَنْ سَعْدَانَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ: قُلْتُ لَهُ : مَا الَّذِي يُثْبِتُ الْاءِيمَانَ فِي الْعَبْدِ؟ قَالَ:«الْوَرَعُ» . وَ الَّذِي يُخْرِجُهُ مِنْهُ؟ قَالَ: «الطَّمَعُ».

128 ـ بَابُ الْخُرْقِ

۲۶۰۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللّهِ، عَنْ أَبِيهِ، عَمَّنْ حَدَّثَهُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ أَبِي لَيْلى، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«مَنْ قُسِمَ لَهُ الْخُرْقُ، حُجِبَ عَنْهُ الْاءِيمَانُ».

۲۶۰۸.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : لَوْ كَانَ الْخُرْقُ خَلْقاً يُرى، مَا كَانَ شَيْءٌ مِمَّا خَلَقَ اللّهُ أَقْبَحَ مِنْهُ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 159420
صفحه از 764
پرینت  ارسال به