حدیثپژوهی علامه موسوی سبزواری
سال
اول / شماره پیاپی
2 /
صفحه
59-88
چکیده :
عبد الاعلی موسوی سبزواری (1328/1329ـ1414) از محدثان و عالمان برجسته عصر حاضر و دارای آثار گرانسنگی در زمینه دانشهای مختلف دینی است. در این میان، کتاب مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن از جایگاه ویژهای برخوردار است زیرا اندیشههای حدیثی علامه موسوی سبزواری را میتوان در این اثر به خوبی مشاهده کرد. علامه روایات را شارح قرآن میداند و به همین دلیل در بیان معانی و یا تعیین مصادیق آیات به روایات استناد میکند. برای رفع ابهام از روایات یا حل تعارض میان آنها، شیوههایی از قبیل توجه به دلالت الفاظ، پرداختن به معانی مجازی و کنایی و نیز تأویل احادیث در کلمات علامه قابل بررسی است. جایگاه نقد در حوزه حدیثپژوهی علامه بیانگر آن است که وی به روایات معارض قرآن، سنت و عقل اعتماد نمیکند و در بررسی روایات، صحت سند را ملاک پذیرش حدیث نمیداند و با دقت در محتوای حدیث، نظر قطعی خود را در این باره میدهد و گاه به ردّ حدیث و طرح آن حکم میکند.
کلیدواژههای مقاله :علامه موسوی سبزواری، مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن، نقد حدیث، روششناسی