نقدی بر ترجمه‌ی استاد دشتی«ره» از حکمت‌های نهج‌البلاغه

سال اول / شماره پیاپی 4 / صفحه 111-129

چکیده :

دشواری­ هایی چون تفاوت ساختار زبان‌ها، وجود ضرب­ المثل‌ها و اشعار، تفاوت زبان معیار و زبان استعاری و شعری، فصاحت و بلاغت فوق ­العاده ­ی متن، تلمیح به آیات قرآن و روایات نبوی صلی ­الله­ علیه­ و آله در احادیث نهج ­البلاغه، اختلاف نُسخ و ... باعث شده ترجمه­ ی نهج ­البلاغه کاری بسیار دشوار تلقی گشته، ترجمه­ هایی متفاوت از نهج ­البلاغه، عرضه گردد. این مسأله ضمن بدیهی ساختن دقت هر چه بیشتر مترجم، وجود نقد و تحلیل ترجمه­ های نهج ­البلاغه را ضروری می­ سازد. در این نوشتار بخشی از ترجمه­ ی مرحوم­ محمد دشتی از حکمت‌های نهج ­البلاغه، در چهار عرصه­ ی (ویرایشی، فن ­ترجمه، فهم­ و تفسیر و درستی و نادرستی) و با زیر موضوعاتی چون افتادگی، عدم رعایت نُسخ، تفسیر‌های ناصواب، ترجمه­ ی نا‌صواب یا نارسایی برخی کلمات، إغلاق، اشکال‌های صرفی و نحوی و بلاغی، لغات نامأنوس، اضافات و توضیحات غیر لازم، ویرایش نامطلوب و عدم رعایت قوانین إملایی و دستور زبان فارسی مورد نقد قرار گرفته است. برطبق این تحقیقِ تحیلی، فراوانی نسبی انتقادها به ترجمه­ ی آقای دشــتی از حکمـت‌های نهج ­البلاغه، بیشتر مربوط به «ترجمه و تفسیرهای ناصواب»، «افتادگی­ ها»،­ «اشکال­ های صرفی و نحوی و بلاغی»، «اضافات و توضیحات غیر ­لازم و «عدم ­رعایت قوانین إملایی و دستور زبان فارسی» بوده است.

کلیدواژه‌های مقاله :ترجمه؛ نقد؛ حکمت؛ نهج‌البلاغه و دشتی