جواد محدثی پديدآورنده : جواد محدثی

حکمت های علوی - عبرت‏ها

امام على علیه السلام فرمود:

ما أَكْثَرَ الْعِبَرُ وَ أَقَلَّ الإِعْتِبارُ.

وسايل عبرت گرفتن چه بسيارند، اما عبرت گرفتن چه اندك است!

غررالحكم ج۶ ص۶۸

شرح حدیث

شكست‏هايى كه براى عده‏اى پيش مى‏آيند، مى‏توانند براى ديگران درس پيروزى داشته باشند.

ناكامى‏هاى برخى برنامه‏ها، مى‏توانند برنامه‏ريزان را به تغيير شيوه وادارند، تا در كارها موفق شوند و به اهداف برسند.

مرگ و ميرهاى هر روزه، مى‏توانند براى ما مايه بيدارى و سرمايه تنبّه شوند.

ديدن صحنه‏هاى تصادف، به رانندگان درس احتياط مى‏دهد و فرجام شوم معتادان براى اهل هوس، آيينه عبرت است و رسوايى اهل معصيت، براى ديگران يك موعظه است.

همه اينها درست، ولى وقتى كه چشم عبرت‏بين باز و تصميم بر پند آموختن در كار باشد!

خاقانى، ايوان مدائن را آيينه عبرت مى‏داند، ولى براى كه؟ براى دل عبرت‏بين!

قرآن كريم و نهج‏البلاغه عزيز، از عبرت‏ها پندها، آموزش‏ها، هشدارها و اعلام خطرها، موج مى‏زنند. ولى براى دلهاى آگاه و چشم‏هاى باز.

دوروبر خود ما و همين عمر اندك‏مان، كلى عبرت براى ما ارائه مى‏دهد. ولى آنجا كه ديده عبرت‏بين را بسته باشيم و خود را به آن كوچه بزنيم، از اين همه عبرت‏ها چه اعتبار؟

دواى دردها موجود است، اما اگر از آنها استفاده نكنيم، درمانى هم در كار نيست.

راندن در جاده بى‏علامت، خطرناك است.

رانندگى در جاده‏اى هم كه پر از علايم رانندگى و تابلوهاى هشدار دهنده است، اگر راننده نخواهد به آنها توجه كند همان خطرها را دارد.

مايه عبرت فراوان است، ولى آنچه كم داريم، پندآموزى و عبرت گرفتن است.

منبع: حکمت های علوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی علیه السلام)، جواد محدثی.