2. ذكر كامل سند تا معصوم جز در موارد اندك: كلينى رحمه الله اسناد روايات را در متن كتاب ـ جز در موارد نادر ـ به صورت كامل نقد كرده است. به اين معنا كه سند با ذكر يك يا چند تن از مشايخ كلينى آغاز مى شود و به نام معصوم ختم مى گردد. برخلاف ديگر كتب اربعه كه جهت متصل ساختن تعدادى از اسناد كتاب، لازم است به بخش پايانى كتاب به نام «مشيخه» مراجعه شود.
3. ذكر طرق مختلف براى يك روايت: ذكر طرق مختلف براى يك روايت براى رساندن حديث به مرحله استفاضه يا شهرت مؤثر است، مرحوم كلينى در چنين مواردى:
ـ اگر سند به كلى متفاوت باشد پس از نقل حديث، سند ديگر را نيز ذكر و از لفظ «مثله» استفاده مى كند. مانند:
عِدَّةٌ مِنْ أصْحابنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّد عَنْ عَلِى بْنِ الْحَكمِ عَنْ سُلَيمانَ الْفَرَّاءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أبِى جَعْفَرٍ عليه السلام فِى الصَّائِمِ، يكتَحِلُ؟ قَالَ لابَأسَ بِهِ، لَيسَ بِطَعَامٍ وَ لأشَرَابٍ.
عَلِىُّ بْنُ إبْراهِيمَ عَنْ أبِيهِ عَنِ ابْنِ أبِى عُمَيرٍ عَنْ سُلَيمانَ الْفَرَّاءِ عَنْ غَيرِ وَاحِدٍ