روز جهاد کشاورزی
قرآن حکیم:
أ فَرَأيْتُمْ ما تَحْرُثُونَ * ءَ أنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أمْ نَحْنُ الزّارِعُونَ * لَوْ نَشاءُ لَجَعَلْناهُ حُطامَا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ * إنّا لَمُغْرَمُونَ * بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ» .
«آيا چيزى را كه مى كاريد ديده ايد؟ آيا شما مى رويانيدش يا ما روياننده ايم؟ اگر مى خواستيم خاشاكش مى ساختيم تا در شگفت بمانيد . [و گوييد : ]ما غرامت زدگانيم . بلكه ما بى نصيب ماندگانيم» .
واقعه : ۶۳ ـ ۶۷ .
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم :
عَلَیکم بِالغَنَمِ وَالحَرثِ؛ فَإِنَّهُما یروحانِ بِخَیرٍ ویغدُوانِ بِخَیرٍ.
بر شما باد دام [دارى ] و کشاورزى؛ زیرا این دو در شب و روز، پیوسته خیرند.
الخصال ص ۴۵ح ۴۴
پيامبر صلى الله عليه و آله :
مَن غَرَسَ شَجَرا أو حَفَرَ وادِيا بِدْءً لَم يَسبِقُهُ إلَيهِ أحدٌ أو أحيا أرضا مَيتَةً فَهِي لَهُ قَضاءً مِنَ اللّه ِ و رَسولِهِ ؛
هر كه درختى بكارد و يا آبراهى حفر كند كه كسى در آن بر او پيشى نگرفته باشد و يا زمين مرده اى را آباد كند ، آن زمين ، به حكم خدا و رسولش ، از آنِ او است .
تهذيب الأحكام ، ج ۷ ، ص ۱۵۱
پیامبر خدا(ص):
ما مِن مُسلِمٍ یغرِسُ غَرسا أو یزرَعُ زَرعا، فَیأکلُ مِنهُ طَیرٌ أو إنسانٌ أو بَهیمَةٌ، إلّا کانَ لَهُ بِهِ صَدَقَةٌ.
هیچ مسلمانى نیست که نهالى بکارد یا زراعتى کشت کند و پرنده اى یا انسانى یا چهارپایى از آن بخورد، جز این که آن برایش صدقه به شمار مى رود.
صحیح البخاری ج ۲ص ۸۱۷
امام باقر علیه السلام:
کانَ أبی یقولُ: خَیرُ الأَعمالِ الحَرثُ، تَزرَعُهُ فَیأکلُ مِنهُ البَرُّ وَالفاجِرُ؛ أمَّا البَرُّ فَما أکلَ مِن شَی ءٍ استَغفَرَ لَک، وأمَّا الفاجِرُ فَما أکلَ مِنهُ مِن شَی ءٍ لَعَنَهُ، ویأکلُ مِنهُ البَهائِمُ وَالطَّیرُ.
پدرم مى فرمود: «بهترین کار کشاورزى است؛ تو مى کارى و از آن، نیک کردار و بدکار بهره مند مى شوند. امّا نیک کردار، هر چه از آن خورَد، براى تو آمرزش مى جوید؛ و امّا بدکار، هر چه از آن خورَد، آن چیز او را لعنت مى گوید؛ و [نیز] چهارپایان و پرندگان از آن مى خورند.
الکافی ج ۵ص ۲۶۰ح ۵
امام صادق علیه السلام:
الزّارِعونَ کنوزُ الأَنامِ یزرَعونَ طَیبا أخرَجَهُ اللّهُ عز و جل، وهُم یومَ القِیامَةِ أحسَنُ النّاسِ مَقاما، وأقرَبُهُم مَنزِلَةً، یدعَونَ المُبارَکینَ.
کشاورزان گنج هاى مردمند که آن پاکیزه را که خداوند برون آورده، کشت مى کنند. ایشان در روز رستاخیز، نیک پایه ترین مردمند و از دیگران به خدا نزدیک تر و «مبارَک» خوانده مى شوند.
الکافی ج ۵ص ۲۶۱ح ۷