مهرورزی در سيره پيامبر اعظم(صلی الله عليه وآله)

نشریه : ماهنامه معرفت

نویسنده : پديدآورنده : محسن فتاحی اردکانی

سال پانزدهم / شماره پیاپی 108 / صفحه

چکیده :

خداوند در قرآن خطاب به پيامبر اكرم(صلی الله عليه وآله) می فرمايد: (وَلَوْ كُنتَ فَظّاً غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِكَ)(آل عمران: 159)؛ ای پيامبر! اگر سخت دل بودی مردم از گردت متفرّق می شدند.
برای شناخت مقام و منزلت پيامبر عظيم الشأن(صلي الله عليه وآله)، پيامبر مرسلی كه امسال به نام مبارك او مزيّن شده، ابتدا بايد از خالق او و از كتاب قرآن، كه بر قلب او نازل شده است، بهره جست. خداوند در قرآن می فرمايد:(لَقَدْ جَاءكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُم بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ.)(توبه: 128) در اين آيه، خداوند به مؤمنان دل سوزی و مهرورزی فوق العاده پيامبر نسبت به مسلمانان را گوشزد می كند.
خداوند در اين آيه با پنج صفت پيامبر را توصيف می كند كه هر يك از اين اوصاف قطره ای از درياي بيكران فضايل و مكارم ايشان است. آن حضرت فضايل اخلاقی را، كه در عصر جاهلی به فراموشی سپرده شده بود، طي 23 سال رسالت خويش نهادينه كرد، خشونت ها و تبعيض ها و شكاف های طبقاتی و انحطاط اخلاقی را به فضايل اخلاقی و مهرورزی تبديل كرد و مهرورزی پس از بعثت آن حضرت به اوج خود رسيد.