امام رضا علیه السلام فرمودند:
انَّ زُوّارَ قَبری لاَ کرَمُ الوُفوُدِ عَلَی اللِه یَومَ القِیامةِ، وَ ما مِن مُؤمِنٍ یَزُورُنی فَیُصیبُ وَجهَهُ مِنَ الماءٍ، الاّ حَرَّمَ اللهُ تَعالی جَسَدهُ عَلی النّارِّ؛
زائران قبر من، گرامی ترین گروه هایی اند که روز قیامت بر خداوند وارد می شوند. هیچ مؤمنی نیست که مرا زیارت کند و در راه زیارتم آبی به صورتش بچکد، مگر آن که خدای متعال، بدن او را بر آتش دوزخ حرام می کند.
عیون الاخبار الرضا علیه السلام، ج ۲، ص ۲۴۸
شرح حدیث:
زیارت قبور مطهّر امامان معصوم علیهم السلام یکی از حقوقی است که آنان بر گردن پیروان دارند، بخصوص زیارت قبر امام رضا علیه السلام که درباره ی آن سفارش ویژه است.
آن حضرت، با دسیسه ی مأمون از مدینه به خراسان آورده شد و با حیله، مسموم و شهید گشت. هم از خاندان خویش دور و جدا بود، هم در غربت، مظلومانه به شهادت رسید و به خاک سپرده شد.
روایات در فضیلت زیارت آن حضرت بسیار است. درباره ی زیارت سیّدالشهدا علیه السلام آمده است که گرد و غباری که بر چهره ی زائران کربلا می نشیند، مقدّس است و خدا بر آن چهره های غبارآلود، نظر عنایت دارد. درباره ی حضرت رضا علیه السلام چنین آمده که چهره ای که در راه این زیارت، با آب و باران و...برخورد کند، بر آتش دوزخ نمی سوزد. این کرامت و لطفی است از سوی خدا نسبت به زائران قبر حضرت رضا علیه السلام.
هر کس ز هر جا عاقبت مأیوس گردد
سوی خراسان آید و پابوس گردد
دارالشفای درگهش جانباز دارد
کمتر ز آهو نیست، او هم راز دارد(۱)
زیارت اولیای الهی، نشانه ی عشق و محبت به این انسانهای پاک است. زیارت، مهرورزی با بندگان خالصی است که جان در راه خدا نثار کردند و به مشعلی فروزان سر راه بشریت تبدیل شدند.
امروز، خراسان خطه ای معنوی است و همه ساله میلیونها عاشق، پروانه وار بر گرد ضریح منوّر او می چرخند و اظهار ارادت می کنند.
دریغ است بدن این زائران در آتش دوزخ بسوزد.
پی نوشت:
۱. از نویسنده.
منبع: حکمت های رضوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام رضا علیه السّلام)، جواد محدثی.
