مستقیم، در شکل‌گیری نیازها، انگیزه‌ها، رغبت‌ها و اهداف زندگی تأثیر گذار هستند، اما برخی از آنها به صورت مستقیم، چنین رسالتی را به عهده گرفته‌اند؛ برای نمونه می‌توان به آیاتی اشاره نمود که هستی را به دو ساحت دنیا و آخرت تقسیم نموده‌ و با توصیف و ارزش داوری بین این دو ساحت به صورت مستقیم مسیر حرکت انسان را ترسیم نموده‌اند.

این ارزشْ داوری با گستره معنایی که ایجاد نموده است، از جزئی‌ترین شؤون زندگی تا کلی‌ترین آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ برای نمونه آیاتی^۱ مانند: « قُلْ مَتَاعُ الدُّنْیَا قَلِیلٌ وَ الْآخِرَةُ خَیْرٌ لِمَنِ اتَّقَی»^۲ _ که دنیا را کالایی کم ارزش و آخرت را نیک و خیر معرفی می‌کنند _ باعث کاهش رغبت افراد نسبت به دنیا و افزایش آن نسبت به آخرت می‌شوند. آموزه‌های اسلامی، علاوه بر توصیف، از توصیه‌های مستقیم نیز دریغ نکرده‌ و به صورت مستقیم «رغبت» مؤمنان را در موضوع دنیا و اخرت هدف قرار داده‌اند.^۳ هدف از این نوع گزاره‌های دینی شکل‌‌دهی نیازها، انگیزه‌ها و رغبت مؤمنان نسبت به موضوعات دنیوی و آخروی است که در ادبیات دینی از مفهوم زهد برای آن استفاده شده است.

فهم صحیح حوزه رغبت از دو جهت اهمیت والایی دارد: ابتدا آشنایی با یکی از مفاهیم مهم اسلامی و جلوگیری از سوء برداشتی که از صدر اسلام تا کنون دنیای اسلام با آن رو به رو بوده است. وجود سوء برداشت^۴ حتی در زمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نشان دهنده آن است که این حوزه به لحاظ محتوایی دارای پیچیدگی‌های زیادی است و نکته دوم، آن که امروزه مکاتب فکری تلاش دارند تا جایگزین‌های مناسبی در حوزه تنظیم رغبت، ارضای نیازها و جهت دهی به انگیزه‌ها ارائه دهند. از همین روی، عدم به روز رسانی ادبیات دینی ممکن باعث خلأ نئوریک در این حوزه تلقی گردد.