سجاديه ۱ را يکجا برشمرده است که بسياري از آنها در قالب لوحهاي فشرده و نرمافزارهاي گوناگون عرضه شدهاند.
ويژگيهاي کلي دوره
1. مولفان جوامع ثانوي حديث شيعه، با جمع روايات در يک موضوع و تدوين منطقي ابواب و فصول توانستند به فهم و حل بسياري از روايات ياري رسانند.
2. در اين دوره، نقل فهمها و شرحهاي بزرگان حديث و بهرهبرداري و تکميل آنها از جايگاه ويژه اي برخوردار شد.
3. شرح ترتيبي روايات يک کتاب در اين دوره جلوه کرد. در اين ميان کتب اربعه، نهج البلاغه و صحيفه سجاديه بيشترين شرحها را به خود اختصاص دادند.
4. استفاده بيشتر از ديگر دانشها به ويژه دانشهاي ادبي در فهم متن حديث و دانشهاي طب و نجوم و حتي رياضي در فهم مقصود اصلي حديث، از ويژگيهاي بارز اين دوره است.
5. فعاليت در زمينه تدوين رساله هاي مستقل فقه الحديثي، مانند بيانهاي مفصل بحار الأنوار و تسهيل فهم احاديث نوادر و غرائب در اين دوره به چشم مي آيد.
6. ديگر کوششهاي فقه الحديثي مانند حل تعارض اخبار، و شرح واژه هاي غريب احاديث ادامه يافت.
و) قرون اخير
منظور از قرون اخير، دهه هاي پاياني قرن دوازدهم، دو سده سيزدهم و چهاردهم هجري و دو دهه نخستين سده جاري است. در اين دوره فعاليتهاي جمع و تفسير حديث ادامه يافته و فعاليتهاي مشابهي با دوره پيشين صورت گرفته است.