ابو تراب مرودشتی

ابو تراب مرودشتی

از عالمان نیمه نخست قرن چهاردهم هجری

محمّد بن ابو تراب مرودشتی شیرازی، ملقّب به جلال الدین، از عالمان نیمه نخست قرن چهاردهم هجری است. وی در حوزه علمیه مشهد مقدّس، نشو و نما کرد.

از تألیفات وی، لمعات النور در اثبات مهدویت حجّة الحسن العسکری
عجّل اللّٰه تعالی فرجه  است که حاوی «الفروع» و «الاُصول» است.

او از شیخ محمّدباقر بیرجندی، اجازه روایت داشت. به فارسی، به خوبی شعر می سرود و قصایدی چند از او به یادگار مانده است.[۱]

شعر او در باره امام مهدی(ع):

عاشق روی تو، صاحب نظری نیست که نیست
عاکف روی تو، هر بابصری نیست که نیست

غایبی از نظر و در برِ ارباب نظر
پرتو روی تو بر بوم و بَری نیست که نیست

نه همین هستی من، سوخته از آتش هجر
از غم هجر تو، خونین جگری نیست که نیست

تو ایا طلعت میمون، چه همایون فالی
که ز عشق تو به دل ها شرری نیست که نیست

منتظر، مسلم و هم گبر و یهود و ترسا
چه که این مژده خود اندر زِبَری نیست که نیست

سری از پرده غیبت به در آر و بنگر
به کف از بهر نثار تو سری نیست که نیست

یک دَم از خلوت غیبت به تماشا بخرام
که تو را کُشته به هر ره گذری نیست که نیست

به جلال تو که در مخزن اسرار جلال
از ولای تو فروزان، گهری نیست که نیست


[۱]. «عالمان شاعر»، مجله شمیم یاس، ش ۴۱، ص ۶۰.