احادیث داستانی کار، سیره پیامبران و امامان(ع)

این داستان نشان می دهد که انبیا و امامان(ع) مقید به کار و تلاش شخصی برای جلب رزق و روزی مقید بوده اند حتی اگر کارگر و برده داشته اند.

الکافی عن أبی حمزة:

رَأَیتُ أبَا الحَسَنِ(ع) یعمَلُ فی أرضٍ لَهُ قَدِ استَنقَعَت قَدَماهُ فِی العَرَقِ، فَقُلتُ لَهُ: جُعِلتُ فِداک، أینَ الرِّجالُ؟

فَقالَ: یا عَلِی، قَد عَمِلَ بِالیدِ مَن هُوَ خَیرٌ مِنّی فی أرضِهِ ومِن أبی، فَقُلتُ لَهُ:

ومَن هُوَ؟ فَقالَ: رَسولُ اللَّهِ(ص) وأمیرُ المُؤمِنینَ، وآبائی(ع) کلُّهُم کانوا قَد عَمِلوا بِأَیدیهِم، وهُوَ مِن عَمَلِ النَّبِیینَ وَالمُرسَلینَ وَالأَوصِیاءِ وَالصّالِحینَ. [۱]

الکافی ـ به نقل از ابو حمزه ـ:

امام کاظم(ع) را دیدم که در زمینش کار می کرد و دو پایش خیس عرق شده بود. گفتم: قربانت گردم! مَردانت کجا هستند؟

فرمود: «ای علی! کسانی با دستشان در زمینِ خود کار کرده اند که از من و پدرم بهتر بودند».

گفتم: آنها چه کسانی بودند؟

فرمود: «پیامبر خدا(ص)، امیر مؤمنان(ع) و پدرانم، همگی با دست خویش کار می کرده اند. این، کارِ پیامبران و فرستادگان و جانشینان و نیکان است».


[۱]. الکافی ج ۵ ص ۷۵ ح ۱۰، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۱۰ ص ۲۲۲.