در فصل دوم ، به مرور مطالعاتى و نقّادى تحقيقات و منابعى كه در تاريخچه مطالعاتى آمده است پرداخته و نظرات سياسى علّامه طباطبايى رحمه اللهو نيز مفهوم سياست ، با توجّه به همتراز نمودن سياست با نيروى اطلاعاتى و تحقيقاتى را مورد بررسى قرار داده است .
وى در فصل سوم ، با توجّه به رهيافت يا رسش تحقيق ، كه پيمايشى است ، شروع كرده و با طرح تحقيق ـ كه نشان دهنده پرداختن به موضوع رساله است ـ به كمك مطالعه توصيفى ، مبتنى بر تحليل و تفسير و همچنين فنّ تحقيق ، كه كتاب خانه اى بوده ، ادامه داده و در نهايت ، به طرح تحليلى كه نمايانگر تحليل تربيت سياسى بر اساس نظريه مكتب اسلام است ، به پايان رسانده است .
در فصل چهارم ، با ارائه اطلاعات در زمينه تربيت و دامنه آن ، تربيت سياسى ، اهداف تربيت سياسى ، مراحل تربيت سياسى ، روش هاى تربيت سياسى ، عوامل رشد سياسى ، موانع رشد سياسى ، به تجزيه و تحليل اطلاعات پرداخته و ثابت نموده كه تربيت سياسى ، بخشى از تربيت براى زندگى است .
در فصل پنجم ، نتايج تحقيق را در پيشنهادات و توصيه هاى عملى و كاربردى بيان كرده است .
207 . ترجمه و تحقيق بخشى از كتاب «قواعد الحديث» ،
حسن داودى ، كارشناسى ارشد علوم قرآن و حديث ، دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران ، استاد راهنما : دكتر محمّد على مهدوى راد، استاد مشاور : دكتر مجيد معارف ، 1379 ، 135 ص.
اين نوشتار ، ترجمه و تحقيق بخشى از كتاب قواعد الحديث ، به قلم محى الدين الموسوى الغريفى است .
ترجمه ، داراى سه فصل ، مقدمه مؤلف و پيش گفتار مترجم است :
در مقدمه ، مؤلف به بيان موضوع ، جايگاه و نحوه استفاده از حديث و اقسام آن ، مصادر تشريع احكام اسلام ، و اختلافات فقها در حجيت اخبار ، پرداخته است .
فصل اوّل ، با عنوان تقسيم حديث ، قديم و جديد بودن آن ، درستى يا نادرستى اين تقسيم ، دلايل پذيرش تقسيم حديث و عدم پذيرش آن نزد اخباريان و ديگران ، تعريف انواع حديث و چگونگى اثبات عدالت راوى را بيان كرده است .