از سخنان امام على النّقى عليه السلام ۱
۱۳۰.آن كه از خودش راضى شود ، ناراضيان از او فراوان گردند .
۱۳۱.توانگرى ، كمى آرزو و رضايت به چيزى است كه تو را بسنده باشد .
۱۳۲.تهيدستى ، آزمندى نفس و شدّت نااميدى است .
۱۳۳.مردم ، در دنيا با اموالشان و در آخرت با كردارشان سنجيده مى شوند .
۱۳۴.سوار بر مركب چموش ، كسى است كه اسير نفس خويش است و نابخرد كسى است كه اسير زبان خود باشد .
۱۳۵.حضرت به كسى كه در ستايش ايشان زياده روى كرده بود، فرمود :
به كار خود بپرداز كه ستايش فراوان ، شكّ برانگيزد و هر گاه از
برادرت اعتماد يافتى ، به جاى مدح و ثنا (در ظاهر) ، نيّتت را (در باطن) نيكو كن .
