پیامبر اکرم(ص) مایل بود که ازدواج بصورت علنی صورت گیرد و به علنی بودن، سفارش می فرمود.
الأمالی للطوسی عن محمّد بن علی بن هبّار عن أبیه:
اِجتازَ النَّبِی(ص) بِدارِ عَلِی بنِ هَبّارٍ فَسَمِعَ صَوتَ دَفٍّ فَقالَ: ما هذا؟ قالوا: عَلِی بنُ هَبّارٍ أعرَسَ بِأَهلِهِ.
فَقالَ(ص): حَسَنٌ هذا لِلنِّکاحِ لَا السِّفاحِ. ثُمَّ قالَ(ص): أشیدوا بِالنِّکاحِ وأعلِنوهُ بَینَکم وَاضرِبوا عَلَیهِ بِالدَّفِّ.
فَجَرَتِ السُّنَّةُ فِی النِّکاحِ بِذلِک.[۱]
الأمالی، طوسی ـ به نقل از محمّد بن علی بن هبّار، از پدرش ـ:
پیامبر(ص) از کنار خانه علی بن هبّار گذشت و صدای دف شنید. فرمود: «چه خبر است؟».
گفتند: علی بن هبّار، عروس به خانه آورده است.
پیامبر(ص) فرمود: «بسیار خوب! این، ازدواج است، نه زنا».
سپس فرمود: «ازدواج را آشکارا و علنی بین خودتان برگزار نمایید و برای آن، دف بزنید».
از آن پس، این کار، در ازدواج، مرسوم شد.
[۱]. الأمالی للطوسی: ص ۵۱۸ ح ۱۱۳۸، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۳ ص ۳۵۶.