الکافی عن سعد بن طریف:
قالَ أبو جَعفَرٍ [الباقر] (ع): مَرَّ رَسولُ اللّهِ(ص) بِرَجُلٍ فَقالَ: ما فَعَلَتِ امرَأَتُک؟ قالَ: طَلَّقتُها یا رَسولَ اللّهِ، قالَ: مِن غَیرِ سوءٍ؟ قالَ: مِن غَیرِ سوءٍ.
ثُمَّ قالَ: إنَّ الرَّجُلَ تَزَوَّجَ فَمَرَّ بِهِ النَّبِی(ص) فَقالَ: تَزَوَّجتَ؟ قالَ: نَعَم، ثُمَّ قالَ لَهُ بَعدَ ذلِک: ما فَعَلَتِ امرَأَتُک؟ قالَ: طَلَّقتُها، قالَ: مِن غَیرِ سوءٍ؟ قالَ: مِن غَیرِ سوءٍ.
ثُمَّ إنَّ الرَّجُلَ تَزَوَّجَ فَمَرَّ بِهِ النَّبِی(ص) فَقالَ: تَزَوَّجتَ؟ فَقالَ: نَعَم، ثُمَّ قالَ لَهُ بَعدَ ذلِک: ما فَعَلَتِ امرَأَتُک؟ قالَ: طَلَّقتُها، قالَ: مِن غَیرِ سوءٍ؟ قالَ: مِن غَیرِ سوءٍ.
فَقالَ رَسولُ اللّهِ(ص): إنَّ اللّهَ عز و جل یبغِضُ ـ أو یلعَنُ ـ کلَّ ذَوّاقٍ مِنَ الرِّجالِ، وکلَّ ذَوّاقَةٍ مِنَ النِّساءِ.[۱]
الکافی ـ به نقل از سعد بن طریف، از امام باقر(ع) ـ:
پیامبر خدا(ص) به مردی برخورد. پس فرمود: «همسرت چه می کند؟».
مرد گفت: طلاقش دادم، ای پیامبر خدا!
فرمود: «بی آن که عیبی در او باشد؟».
گفت: بی آن که عیبی در او باشد.
آن مرد، دوباره ازدواج کرد و باز، پیامبر(ص) به او برخورد و پرسید: «ازدواج کردی؟».
گفت: بله.
پس از مدّتی از او پرسید: «همسرت چه می کند؟».
گفت: طلاقش دادم.
فرمود: «بی آن که عیبی در او باشد؟».
گفت: بی آن که عیبی داشته باشد.
آن مرد، بار سوم ازدواج کرد و باز، پیامبر(ص) بر او گذشت. فرمود: «ازدواج کردی؟».
گفت: بله.
پس از مدّتی، به او فرمود: «همسرت چه می کند؟».
گفت: طلاقش دادم.
فرمود: «بی آن که عیبی در او باشد؟».
گفت: بی آن که عیبی در او باشد.
آن گاه پیامبر خدا(ص) فرمود: «خداوند عز و جل هر مرد بُلهوس و هر زن بُلهوسی را دشمن می دارد» یا «از رحمت خود، دور می سازد ».
[۱]. الکافی: ج ۶ ص ۵۴ ح ۱، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۴ ص ۱۲۶.