احادیث داستانی کفران نعمت در ناسپاسی از شوهر

پیامبر(ص) زنانی را که به شوهرشان می گویند: هیچ از تو خیر ندیدم، سرزنش فرمود.

مسند ابن حنبل عن أسماء بنت یزید الأنصاریة:

إنَّ رَسولَ اللّهِ(ص) مَرَّ فِی المَسجِدِ یوما وعُصبَةٌ مِنَ النِّساءِ قُعودٌ، فَأَلوی بِیدِهِ إلَیهِنَّ بِالسَّلامِ، قالَ: إیاکنَّ وکفرانَ المُنعِمینَ! إیاکنَّ وکفرانَ المُنعِمینَ!

قالَت إحداهُنَّ: یا رَسولَ اللّهِ، أعوذُ بِاللّهِ یا نَبِی اللّهِ مِن کفرانِ اللّهِ.

قالَ: بَلی، إنَّ إحداکنَّ تَطولُ أیمَتُها ویطولُ تَعنیسُها، ثُمَّ یزَوِّجُهَا اللّهُ البَعلَ ویفیدُهَا الوَلَدَ وقُرَّةَ العَینِ، ثُمَّ تَغضَبُ الغَضبَةَ، فَتُقسِمُ بِاللّهِ ما رَأَت مِنهُ ساعَةَ خَیرٍ قَطُّ، فَذلِک مِن کفرانِ نِعَمِ اللّهِ عز و جل، وذلِک مِن کفرانِ المُنعِمینَ.[۱]

مسند ابن حنبل ـ به نقل از اسماء انصاری، دختر یزید ـ:

پیامبر خدا(ص) روزی از مسجد گذشت و دید که گروهی از زنان نشسته اند. با دستش به آنها سلام داد و فرمود: «زنهارتان از ناسپاسی نعمت دهندگان! زنهارتان از ناسپاسی نعمت دهندگان!».

یکی از آنها گفت: ای پیامبر خدا! پناه می برم به خدا ـ ای پیامبر خدا ـ از ناسپاسی به خدا!

فرمود: «آری. یکی از شما مدّت ها بی شوهر می مانَد و در خانه ماندنش، به درازا می کشد. سپس خداوند، شوهری نصیب او می کند و فرزند و نورِ چشم، روزی اش می نماید. آن گاه [با این همه لطف خداوندی به او] عصبانی که می شود، به خدا سوگند می خورد که هرگز یک ساعت خوبی، از او ندیده است. این، خود، ناسپاسی نعمت های خداوند عز و جل و نعمت دهندگان است».


[۱]. مسند ابن حنبل: ج ۱۰ ص ۴۴۰ ح ۲۷۶۶۰، دانشنامه قرآن و حدیث ج ۴ ص ۱۳۴.