مقام حسین بن علی(ع) در تفسیر و تأویل آیات قرآن کریم از دیدگاه تفاسیر فریقین

نشریه : پژوهشنامه معارف حسینی

نویسنده : پديدآورنده : طاهره محسنی
پديدآورنده : خدیجه احمدی بیغش

سال 1398 / شماره پیاپی 15 / صفحه 27 - 46

چکیده :

قرآن، کتاب انسان‌سازى است که انسان‌ها را به سوی سعادت و کمال هدایت می‌کند. حسین(ع) عِدْل و شریک قرآن است. این شراکت او با قرآن را پیامبر(ص) در حدیث ثِّقلَین تبیین نموده‌اند. کتابِ قرآن، صامت است و امام، قرآن ناطق. حسین بن علی(ع) به جهت ویژگی‌های خاصی که میان دیگر معصومان: داراست، مورد توجه ویژه رسول اکرم(ص) و ائمه: بوده است. در پژوهش حاضر می‌کوشیم به این پرسش پاسخ دهیم که دیدگاه‌های مفسران فریقین درباره منزلت امام حسین(ع) در قرآن و نقش آن در اربعین حسینی چیست؟ بررسی تحلیل آیات متعددی در قرآن کریم حاکی از آن است که بسیاری از آیات این کتاب الهی، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم و با بیان تفسیر یا تأویل، در شأن و منزلت سیدالشهدا(ع) نازل و مورد توجه مفسران فریقین قرار گرفته و جایگاه والای ایشان را در این منابع اصیل اسلامی تبیین می‌نمایید.

کلیدواژه‌های مقاله :امام حسین(ع)، تفسیر، تأویل، تفاسیر، فریقین،