هنگامی که قحطی شد، امام صادق(ع) دستور داد در بیت او نیز مانند دیگران خوراکی تهیه شود.
الکافی عن حمّاد بن عثمان:
أصابَ أهلَ المَدینَةِ غَلاءٌ وقَحطٌ، حَتّی أقبَلَ الرَّجُلُ المُوسِرُ یخلُطُ الحِنطَةَ بِالشَّعیرِ ویأکلُهُ، ویشتَری بِبَعضِ الطَّعامِ.
وکانَ عِندَ أبی عَبدِ اللّهِ(ع) طَعامٌ جَیدٌ قَدِ اشتَراهُ أوَّلَ السَّنَةِ، فَقالَ: لِبَعضِ مَوالیهِ: اِشتَرِ لَنا شَعیرا فَاخلُط [هُ] بِهذَا الطَّعامِ، أو بِعهُ، فَإِنّا نَکرَهُ أن نَأکلَ جَیدا ویأکلُ النّاسُ رَدِیا.[۱]
الکافی ـ به نقل از حمّاد بن عثمان ـ:
مردم مدینه دچار چنان قحطی و گرانی ای شدند که حتّی ثروتمندان نیز گندم را با جو می آمیختند و می خوردند، و اندکی هم غذا می خریدند.
امام صادق(ع) که در آغاز سال، گندم مرغوب خریده بود، به یکی از غلامانش فرمود: «یا مقداری جو برایمان بخر و با این گندم ها بیامیز، یا این گندم ها را بفروش؛ زیرا دوست نداریم که ما [خوراکی] مرغوب بخوریم و مردم، نامرغوب بخورند».
[۱]. الکافی: ج ۵ ص ۱۶۶ ح ۱، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۶، ص ۴۸۸.