احادیث داستانی نگهداری اموال به صورت پراکنده

الکافی عن معمّر بن خلاّد:

سَمِعتُ أبَا الحَسَنِ(ع) یقولُ: إنَّ رَجُلاً أتی جَعفَرا(ع) شَبیها بِالمُستَنصِحِ لَهُ، فَقالَ لَهُ: یا أبا عَبدِ اللّهِ، کیفَ صِرتَ اتَّخَذتَ الأَموالَ قِطَعا مُتَفَرِّقَةً ولَو کانَت فی مَوضِعٍ واحِدٍ کانَت أیسَرَ لِمَؤُونَتِها وأَعظَمَ لِمَنفَعَتِها؟

فَقالَ أبو عَبدِ اللّهِ(ع): اِتَّخَذتُها مُتَفَرِّقَةً، فَإِن أصابَ هذَا المالَ شَیءٌ سَلِمَ هذَا المالُ، وَالصُّرَّةُ تَجمَعُ بِهذا کلِّهِ.[۱]

الکافی ـ به نقل از معمّر بن خلاّد ـ:

از ابوالحسن(ع)[۲]شنیدم که فرمود: «مردی نزد امام صادق(ع) آمد و چنان که گویی می خواهد پندش دهد، به وی گفت: ای ابو عبد اللّه! چرا دارایی هایت را بخش بخش کرده ای، حال آن که اگر یک جا بود، هم کم هزینه تر بود و هم پُر سودتر؟

امام صادق(ع) فرمود: «آنها را پراکنده ساختم؛ زیرا اگر به آن یک، آسیبی رسید، این یک، از آن آسیب، دور می مانَد و کیسه درهم، درآمد آنها را یک جا جمع می کند».

[۱]. الکافی: ج ۵ ص ۹۱ ح ۱، بحار الأنوار: ج ۴۷ ص ۵۸ ح ۱۰۹، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۷، ص ۱۶۲.

[۲]. مقصود امام کاظم(ع) یا امام رضا(ع) می باشد.