احادیث داستانی امت پیامبر اسلام(ص)

صحبت حضرت موسی(ع) با خداوند در باره امت آخر الزمان

رسول اللّه(ص):

إنَّ موسی لَمّا نَزَلَت عَلَیهِ التَّوراةُ وقَرَأَها فَوَجَدَ فیها ذِکرَ هذِهِ الاُمَّةِ، فَقالَ: یا رَبِّ، إنّی أجِدُ فِی الأَلواحِ اُمَّةً هُمُ الآخِرونَ السّابِقونَ، فَاجعَلها اُمَّتی. قالَ: تِلک اُمَّةُ أحمَدَ.

قالَ: یا رَبِّ، إنّی أجِدُ فِی الأَلواحِ اُمَّةً هُمُ السّابِقونَ المَشفوعُ لَهُم، فَاجعَلها اُمَّتی. قالَ: تِلک اُمَّةُ أحمَدَ.

قالَ: یا رَبِّ، إنّی أجِدُ فِی الأَلواحِ اُمَّةً هُمُ المُستَجیبونَ المُستَجابُ لَهُم، فَاجعَلها اُمَّتی. قالَ: تِلک اُمَّةُ أحمَدَ.

قالَ: یا رَبِّ، إنّی أجِدُ فِی الأَلواحِ اُمَّةً أناجیلُهُم فی صُدورِهِم یقرَؤونَها ظاهِراً، فَاجعَلها اُمَّتی. قالَ: تِلک اُمَّةُ أحمَدَ.

قالَ: یا رَبِّ، إنّی أجِدُ فِی الأَلواحِ اُمَّةً یأکلونَ الفَیءَ، فَاجعَلها اُمَّتی. قالَ: تِلک اُمَّةُ أحمَدَ.

قالَ: یا رَبِّ، إنّی أجِدُ فِی الأَلواحِ اُمَّةً یجعَلونَ الصَّدَقَةَ فی بُطونِهِم یؤجَرونَ عَلَیها، فَاجعَلها اُمَّتی. قالَ: تِلک اُمَّةُ أحمَدَ.

قالَ: یا رَبِّ، إنّی أجِدُ فِی الأَلواحِ اُمَّةً إذا هَمَّ أحَدُهُم بِحَسَنَةٍ فَلَم یعمَلها کتِبَ لَهُ حَسَنَةٌ واحِدَةٌ، فَإِن عَمِلَها کتِبَت لَهُ عَشرُ حَسَناتٍ، فَاجعَلها اُمَّتی. قالَ: تِلک اُمَّةُ أحمَدَ.

قالَ: یا رَبِّ، إنّی أجِدُ فِی الأَلواحِ اُمَّةً إذا هَمَّ أحَدُهُم بِسَیئَةٍ ولَم یعمَلها لَم تُکتَب، وإن عَمِلَها کتِبَت عَلَیهِ سَیئَةٌ واحِدَةٌ، فَاجعَلها اُمَّتی. قالَ: تِلک اُمَّةُ أحمَدَ.

قالَ: یا رَبِّ، إنّی أجِدُ فِی الأَلواحِ اُمَّةً یؤتَونَ العِلمَ الأَوَّلَ وَالعِلمَ الآخِرَ، فَیقتُلونَ قُرونَ الضَّلالَةِ [وَ] المَسیحَ الدَّجّالَ، فَاجعَلها اُمَّتی. قالَ: تِلک اُمَّةُ أحمَدَ.

قالَ: یا رَبِّ، فَاجعَلنی مِن اُمَّةِ أحمَدَ! فَاُعطِی عِندَ ذلِک خَصلَتَینِ فَقالَ:«یامُوسَی إِنِّی اصْطَفَیتُک عَلَی النَّاسِ بِرِسَالَاتِی وَبِکلَامِی فَخُذْ مَا ءَاتَیتُک وَکن مِّنَ الشَّاکرِینَ»[۱]، قالَ: قَد رَضیتُ یا رَبِّ.[۲]

پیامبر خدا(ص):

موسی(ع) زمانی که تورات بر او نازل شد و آن را خواند و یاد این امّت را در آن یافت، گفت: پروردگارا! من در الواح، امّتی را می یابم که آخرینِ امّت هایند و [در ورود به بهشت،] پیش گام. آن را امّت من قرار ده.

خداوند فرمود: «آن، امّت احمد است».

گفت: پروردگارا! من در الواح، امّتی را می یابم که پیشی گیرنده اند و برایشان شفاعت می شود. آن را امّت من قرار ده.

فرمود: «آن، امّت احمد است».

گفت: پروردگارا! من در الواح، امّتی را می یابم که اجابت کننده [ی دعوت خدا] و اجابت شونده [ی دعا] هستند. آن را امّت من قرار ده.

فرمود: «آن، امّت احمد است».

گفت: پروردگارا! من در الواح، امّتی می یابم که انجیل ها (کتاب آسمانی)شان در سینه های آنهاست و آنها را از حفظ می خوانند. آن را امّت من قرار ده.

فرمود: «آن، امّت احمد است».

گفت: پروردگارا! من در الواح، امّتی می یابم که غنیمت می خورند. آن را امّت من قرار ده.

فرمود: «آن، امّت احمد است».

گفت: پروردگارا! من در الواح، امّتی را می بینم که صدقه در شکم های [نیازمندان] خود جای می دهند و برای این کار، پاداش می یابند. آن را امّت من قرار ده.

فرمود: «آن، امّت احمد است».

گفت: پروردگارا! من در الواح، امّتی را می یابم که هر گاه یکی از آنان، نیت کار نیک کند و به کار نبندد، برای آن یک ثواب نوشته می شود و اگر به کار ببندد، ده ثواب برایش نوشته می شود. آن را امّت من قرار ده.

فرمود: «آن، امّت احمد است».

گفت: پروردگارا! من در الواح، امّتی را می یابم که هر گاه یکی از آنان، نیت کار بد کند، امّا آن را به کار نبندد، به حسابش نوشته نمی شود و اگر به کار بندد، یک گناه برایش نوشته می شود. آن را امّت من قرار ده.

فرمود: «آن، امّت احمد است».

گفت: پروردگارا! من در الواح، امّتی را می یابم که همه علوم از اوّل تا آخر به آنان داده می شود و سردمداران گم راهی [و] مسیح دجّال را می کشند. آن را از امّت من قرار ده.

فرمود: «آن، امّت احمد است».

گفت: پروردگارا! پس مرا از امّت احمد قرار ده.

در این هنگام، دو امتیاز به او داده شد. خداوند فرمود: «ای موسی! تو را با رسالت هایم و با سخن گفتنم [با تو] بر مردم [روزگار] برگزیدم. پس آنچه را به تو دادم، بگیر و از سپاس گزاران باش».

موسی(ع) گفت: راضی شدم، ای پروردگار!


[۱]. الأعراف: ۱۴۴.

[۲]. دلائل النبوة لأبی نعیم: ج ۱ ص ۶۸ ح ۳۱، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۷، ص ۲۰۰.