فرق غیبت و تهمت در این حدیث کوتاه بیان شده است.
المعجم الکبیر عن معاذ بن جبل:
کنتُ عِندَ النَّبِی(ص) فَذَکروا رَجُلاً عِندَهُ فَقالوا: ما أعجَزَهُ! فَقالَ النَّبِی(ص): اِغتَبتُم أخاکم. قالوا: یا رَسولَ اللّهِ، قُلنا ما فیهِ! قالَ: إن قُلتُم ما لَیسَ فیهِ فَقَد بَهَتُّموهُ.[۱]
المعجم الکبیر ـ به نقل از معاذ بن جبل ـ:
نزد پیامبر(ص) بودم که حاضران از مردی سخن به میان آوردند و گفتند: او آدم بسیار ناتوانی است.
پیامبر(ص) فرمود: «از برادرتان غیبت کردید».
گفتند: ای پیامبر خدا! چیزی را که در او هست، گفتیم.
فرمود: «اگر چیزی را می گفتید که در او نیست، به او بهتان زده بودید».
[۱]. المعجم الکبیر: ج ۲۰ ص ۳۹ ح ۵۷، الصمت وآداب حفظ اللسان: ص ۱۲۱ ح ۲۰۵ عن عمرو بن شعیب عن أبیه عن جدّه، الدرّ المنثور: ج ۷ ص ۵۷۵ نقلاً عن البیهقی، شرح نهج البلاغة لابن أبی الحدید: ج ۹ ص ۶۷ کلّها عن معاذ بن جبل، دانشنامه قرآن و حدیث، ج ۱۶، ص ۱۰۴.