ویژگیهای اخلاقی امام حسن مجتبی(ع)

ویژگیهای اخلاقی امام حسن مجتبی(ع)

برگرفته از کتاب سیره حسنی، ترجمه و توضیح چهل حدیث درباره سیره امام حسن مجتبی(ع) - جواد محدثی

گفتار نیکو

«عن عمیر بن اسحاق قال:
ما تکلم عندی احد احب الی اذا تکلم ان لا یسکت من الحسن بن علی علیه السلام و ما سمعت منه کلمه فحش قط.»

عمیر بن اسحاق گوید: کسی نزد من (نیکو گفتارتر) از امام حسن علیه السلام نبود تا آنجا که هرگاه سخن میگفت: دوست داشتم سخنش بپایان نرسد و سکوت نکند و هرگز کلمه زشتی از او نشنیده ام.
نظم درر السمطین: ۲۰۱.

سخاوت و کرامت

«فی حدیث:
کان الحسن علیه السلام من الحلمأ الکرمأ الاسخیأ.»

در حدیثی آمده که: امام حسن علیه السلام از بردباری دارای کرامت و بزرگواری و سخاوت بود.
نظم درر السمطین: ص ۱۹۵.

سعه صدر امام

«فی حدیث:
ان الحسن علیه السلام کان من اوسع الناس صدرا و اسجحهم خلقا.»
در حدیثی آمده است که: امام مجتبی علیه السلام سعه صدرش از همه بیشتر و از نظر اخلاق معتدلترین مردم بود.
اعیان الشیعه ج ۱ ص ۵۶۳.

زهد امام

«عن زین العابدین علیه السلام قال:
ان الحسن بن علی بن ابی طالب علیه السلام کان اعبد الناس فی زمانه ازهدهم و افضلهم.»

امام زین العابدین علیه السلام فرمود: امام حسن علیه السلام عابدترین و زاهدترین و برترین مردم زمان خود بود.
امالی صدوق ص ۱۵۰ بحارالانوار ج ۴۳ ص ۳۳۱ ح ۱.

بخشش امام

«قال القیروانی:
کان الحسن علیه السلام جوادا کریما لایرد سائلا و لا یقطع نائلا...»

قیروانی نقل میکند که: امام حسن علیه السلام بخشنده و با کرامت بود و هیچ سائلی را رد نمیکرد و امیدواری را ناامید نمی گردانید...
مسند امام مجتبی ص ۱۳۴ ح ۱۸.

صداقت امام

«عن زین العابدین علیه السلام
ان الحسن بن علی علیه السلام کان اصدق الناس لهجه و افصحهم منطقا.»

امام سجاد علیه السلام فرمود: امام حسن علیه السلام از جهت زبان صادقترین مردم و از نظر گفتار فصیحترین آنان بود.
بحارالانوار ۴۳: ۳۳۱ عوالم ۱۶: ۱۳۲ ح ۵.

مذمت دنیا

کان الحسن بن علی علیه السلام کثیرا ما یتمثل:

«یا اهل لذات دنیا لابقأ لها
ان اغترارا بظل زائل حمق»

امام حسن علیه السلام زیاد به این شعر تمثل میفرمود: ای آنکه دنبال لذات ناپایدار دنیا هستید فریب خوردن و مغرور شدن به سایه ناپایدار حماقت و بی خردی است.
بحارالانوار ج ۷۳ ص ۱۲۳ ح ۱۱۱.

یادآوری مرگ

«عن علی بن الحسین علیه السلام قال:
ان الحسن علیه السلام کان اذا ذکر الموت بکی و اذا ذکر القبر بکی.»

امام سجاد علیه السلام فرمود: امام حسن علیه السلام وقتی مرگ را به یاد می آورد می گریست و هرگاه به یاد قبر می افتاد می گریست.
امالی صدوق ص ۱۵۰ بحار الانوار ج ۴۳ ص ۳۳۱.

یادآوری بعث و نشر

«قال السجاد علیه السلام:
ان الحسن علیه السلام کان اذا ذکر البعث و النشور بکی و اذا ذکر الممر علی الصراط بکی.»

امام چهارم علیه السلام میفرماید: امام مجتبی علیه السلام وقتی برانگیخته شدن و حشر و نشر قیامت و گذشتن از پل صراط را به یاد می آورد گریه می کرد.
امالی صدوق ص ۱۵۰.