پيشگفتار
اضطراب و نگرانى ، مهمترين مشكل انسان عصر حاضر است۱ و به همين خاطر ، از دوران كنونى، به «عصر اضطراب» ياد مىشود.۲ فرد مضطرب، با «احساس رنجآورى» دست و پنجه نرم مىكند كه به يك موقعيت ضربهآميز كنونى يا به انتظار خطرى از ناحيه چيزى نامعيّن ، وابسته است . در چنين وضعيتى ، فرد مضطرب، احساس ناايمنى يا تهديد مىكند كه منبع آن به روشنى قابل درك نيست.۳ اضطراب ، شامل احساس عدم اطمينان، درماندگى و برانگيختگى فيزيولوژيك مىگردد. شخصى كه مضطرب است ، از عصبى بودن و تنش و بىقرارى و تحريكپذيرى شكايت مىكند و اغلب در به خواب رفتن ، مشكل دارد. شخص مضطرب ، به آسانى خسته مىشود، و حالاتى چون : دلآشوبى، سردرد، تنش عضلانى و اِشكال در تمركز فكر دارد.۴
بررسىها نشان مىدهند كه بيش از يك سوم بزرگسالان ، دچار ناراحتىهاى
1.اضطراب و نگرانى از آينده و حساس بودن نسبت به آن ، به منزله بخشى از زندگى انسان ، در همه افراد سالم ، بايد در حد اعتدال وجود داشته باشد . اين اضطراب ، سازنده و مفيد است و باعث مىشود تا انسان براى موفقيّت و كاميابى به حركت درآيد و موانع آن را از سر راه بردارد و از خطر بگريزد . مشكل از جايى شروع مىشود كه اين حالت ، از حدّ اعتدال خارج شود و جنبه افراطى و مُزمن پيدا كند و فرد را به درماندگى و شكست بكشاند (ر . ك : آسيبشناسى روانى : ص ۶۱) .
2.درآمدى بر روانشناسى دين : ص ۱۵۱.
3.آسيبشناسى روانى : ص ۶۱.
4.روانشناسى مرضى : ص ۳۵۹.
