الإمام زین العابدین علیه السلام

...فَسَمَّيتَ دُعاءَكَ عِبادَةً وتَركَهُ استِكباراً، وتَوَعَّدتَ عَلى تَركِهِ دُخولَ جَهَنَّمَ داخِرينَ، فَذَكَروكَ بِمَنِّكَ، وشَكَروكَ بِفَضلِكَ، ودَعَوكَ بِأَمرِكَ، وتَصَدَّقوا لَكَ طَلَباً لِمَزيدِكَ، وفيها كانَت نَجاتُهُم مِن غَضَبِكَ، وفَوزُهِم بِرِضاكَ.

...نيايش به درگاهت را پرستش، و ترك آن را كبرورزى ناميده‌اى و بر ترك دعا وعده ورود ذليلانه به دوزخ داده‌اى. پس، تو را به نعمتت ياد كردند و با احسانت سپاس گفتند و به فرمانت دعايت كردند و براى رسيدن به پاداش افزونت برايت صدقه دادند، كه در اين كارها رهايى شان از خشم تو و رسيدن به رضاى تو بود.