• دريافت حديث روز
  • جستجوگر حديث
  • نقشه پایگاه
  • تماس با ما
  • تقویم حدیثی
  • خبر خوان
حدیث نت

امام صادق علیه السلام

مَن أنشَدَ في الحُسَينِ عليه السلام بَيتا مِن شِعرٍ فبَكى و أبكى عَشرَةً فَلَهُ و لَهُمُ الجَنَّةُ .

هر كس درباره حسين عليه السلام بيتى شعر بسرايد و خود بگريد و ده نفر را بگرياند، براى او و آن ده نفر بهشت باشد.

ثواب الأعمال :ص ۱۱۰ ح ۳

ثبت نام حدیث روز
  • العربیة
  • :
  • En
  • العربیة
  • :
  • En
  • احادیث معصومین
  • منابع حدیث شیعه
  • معارف حدیث
  • علوم حديث
  • متون حدیث
  • شرح حدیث
  • خدمات حدیث
  • دارالحدیث
فهرست " تحفة الأولياء ج4 "
  • ادامه كتاب ايمان وكفر
    • ۱۳۱ . باب در بيان زشتگويى و بى شرمى
    • ۱۳۲ . باب در بيان حال كسى كه از بدى او پرهيز مى شود
    • ۱۳۳ . باب در بيان بغى
    • ۱۳۴ . باب در بيان افتخار و بزرگى
    • ۱۳۵ . باب در بيان قساوت و دل سختى
    • ۱۳۶ . باب در بيان ظلم و ستمكارى
    • ۱۳۷ . باب در بيان پيروى كردن هوا و خواهش نفس
    • ۱۳۸ . باب در بيان مكر و بى وفايى و فريب
    • ۱۳۹ . باب در بيان دروغ
    • ۱۴۰ . باب در بيان شخص دو زبان
    • ۱۴۱ . باب در بيان هجرت
    • ۱۴۲ . باب در بيان قطع رحم
    • ۱۴۳ . باب در بيان عقوق
    • ۱۴۴ . باب در بيان انتفا
    • ۱۴۵ . باب در بيان آنكه مسلمانان را مى رنجاند ، و ايشان را خوار و بى مقدار نمايد
    • ۱۴۶ . باب در بيان جستجوى لغزش هاى مؤمنان و عورت هاى ايشان
    • ۱۴۷ . باب در بيان سرزنش كردن
    • ۱۴۸ . باب در بيان غيبت و بهتان
    • ۱۴۹ . باب در بيان روايت كردن سخنى به جهت ضرر بر مؤمن
    • ۱۵۰ . باب در بيان شماتت
    • ۱۵۱ . باب در بيان دشنام به يكديگر دادن
    • ۱۵۲ . باب در بيان تهمت و بدگمانى
    • ۱۵۳ . باب در بيان حال كسى كه برادر مؤمن خويش را خيرخواهى نكند
    • ۱۵۴ . باب در بيان خلف وعده
    • ۱۵۵ . باب در بيان حال كسى كه برادر مؤمن خود را باز دارد از داخل شدن بر او
    • ۱۵۶ . باب در بيان حال كسى كه برادرش از او يارى جويد ، و او را يارى نكند
    • ۱۵۷ . باب در بيان حال كسى كه مؤمنى را منع كند ، از خيرى از نزد خود ، يا از نزد غير خود
    • ۱۵۸ . باب در بيان حال كسى كه مؤمنى را بترساند
    • ۱۵۹ . باب در بيان سخن چينى كردن
    • ۱۶۰ . باب در بيان فاش كردن اسرار
    • ۱۶۱ . باب در بيان حال كسى كه مخلوق را اطاعت مى كند در معصيت خالق
    • ۱۶۲ . باب در بيان عقوبت هاى عاجله گناهان
    • ۱۶۳ . باب در بيان همنشينى كردن با گناهكاران
    • ۱۶۴ . باب در بيان اقسام مردمان
    • ۱۶۵ . باب در بيان كفر
    • ۱۶۶ . باب در بيان وجوه و طورهاى كفر
    • ۱۶۷ . باب در بيان ستون هاى كفر و شعبه هاى آن
    • ۱۶۸ . باب در بيان صفت نفاق و منافق
    • ۱۶۹ . باب در بيان شرك
    • ۱۷۰ . باب در بيان شك
    • ۱۷۱ . باب در بيان گمراهان
    • ۱۷۲ . باب در بيان مستضعف
    • ۱۷۳ . باب در بيان طائفة مرجون لامراللّه ، كه ترجمه آن بيايد
    • ۱۷۴ . باب در بيان اصحاب اعراف ، و در باب معرفت امام
    • ۱۷۵ . باب در بيان اقسام اهل خلاف
    • ۱۷۶ . باب در بيان مؤلّفة قلوبهم
    • ۱۷۷ . باب در ذكر منافقان و گمراهان و شيطان ، و دخول ايشان در دعوت
    • ۱۷۸ . باب در شرح قول خداى تعالى : (وَمِنَ النّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللّه َ عَلى حَرْفٍ)
    • ۱۷۹ . باب نادر
    • ۱۸۰ . باب
    • ۱۸۱ . باب در بيان ثبوت ايمان ، و آنكه آيا جائز است كه خدا آن را نقل كند؟
    • ۱۸۲ . باب در بيان مُعارين
    • ۱۸۳ . باب در بيان نشانه آنكه ايمان به عاريه به او داده شده است
    • ۱۸۴ . باب در بيان غفلت و فراموشى دل
    • ۱۸۵ . باب در بيان تيرگى دل منافق ، اگرچه زبان به او داده شده باشد و بيان
    • ۱۸۶ . باب در بيان تنقّل احوال دل
    • ۱۸۷ . باب در بيان وسوسه و حديث نفس
    • ۱۸۸ . باب در بيان اعتراف و اقرار به گناهان و پشيمان شدن بر آنها
    • ۱۸۹ . باب در بيان پوشيدن گناهان
    • ۱۹۰ . باب در بيان كسى كه قصد ثواب يا گناه مى كند
    • ۱۹۱ . باب در بيان توبه
    • ۱۹۲ . باب در بيان آمرزش طلبيدن از گناهان
    • ۱۹۳ . باب در بيان عطا كردن خداى عز و جل وقت توبه را به آدم عليه السلام
    • ۱۹۴ . باب لمم
    • ۱۹۵ . باب در بيان اينكه گناهان بر سه قسم است
    • ۱۹۶ . باب در بيان تعجيل عقوبت گناه
    • ۱۹۷ . باب در بيان اقسام عقوبت گناهان
    • ۱۹۸ . باب نادر
    • ۱۹۹ . باب نادر
    • ۲۰۰ . باب در بيان اينكه خدا به واسطه عامل ، عذاب را از غير عامل دفع مى كند
    • ۲۰۱ . باب در بيان اينكه ترك گناه ، از طلب كردن توبه آسان تر است
    • ۲۰۲ . باب در بيان استدراج
    • ۲۰۳ . باب محاسبه و حساب عمل
    • ۲۰۴ . باب در بيان حال كسى كه مردم را عيب مى كند
    • ۲۰۵ . باب در بيان اينكه مسلمان مؤاخذه نمى شود به آنچه در جاهليّت كرده است
    • ۲۰۶ . باب در بيان اينكه كفر ، با توبه ، عمل را باطل نمى گرداند
    • ۲۰۷ . باب در بيان كسانى كه از بلاء معافى و سالم اند
    • ۲۰۸ . باب در بيان آنچه از اين امّت برداشته شده است
    • ۲۰۹ . باب در بيان اينكه هيچ گناهى با وجود ايمان زيان نرساند ، و هيچ ثوابى
  • [۶] كتاب دعـا
    • ۱ . باب فضيلت دعا و ترغيب و برانگيختن مردم بر آن
    • ۲ . باب در بيان اينكه دعا سلاح مؤمن است
    • ۳ . باب در بيان اينكه دعا ، بلا و قضا را ردّ مى كند
    • ۴ . باب در بيان اينكه دعا شفا است از هر دردى
    • ۵ . باب در بيان اينكه هر كه دعا كند ، از برايش مستجاب شود
    • ۶ . باب الهام دعا
    • ۷ . باب تقدّم و پيشى گرفتن در دعا
    • ۸ . باب يقين در دعا
    • ۹ . باب رو آوردن به دعا
    • ۱۰ . باب مبالغه كردن در دعا و ايستادگى و درنگ كردن
    • ۱۱ . باب در بيان پناه بردن به دعا در حاجت
    • ۱۲ . باب در بيان پنهان كردن دعا
    • ۱۳ . باب در بيان اوقات و حالاتى كه اجابت دعا در آنها اميد داشته مى شود
    • ۱۴ . باب در بيان رغبت و رهبت و تضرّع و تبتّل و ابتهال و استعاذه و مسئلت
    • ۱۵ . باب در بيان ثمره گريستن
    • ۱۶ . باب ثنا پيش از دعا
    • ۱۷ . باب در بيان ثمره اجتماع در دعا
    • ۱۸ . باب عموم در دعا
    • ۱۹ . باب كسى كه اجابت بر او دير شده و به طول انجاميده
    • ۲۰ . باب در بيان ثمره صلوات بر پيغمبر خدا ، محمد و خاندانش عليهم السلام
    • ۲۱ . باب در بيان آن چه واجب است از ذكر خدا در هر مجلسى
    • ۲۲ . باب ذكر خداى عز و جل بسيار
    • ۲۳ . باب در بيان آنكه صاعقه به ذاكر نمى رسد
    • ۲۴ . باب در بيان خاصيّت اشتغال به ذكر خداى تعالى
    • ۲۵ . باب در بيان ثواب ذكر خداى تعالى در نهانى
    • ۲۶ . باب در بيان ذكر خدا در غافلان
    • ۲۷ . باب در بيان ثواب تحميد و تمجيد
    • ۲۸ . باب در بيان ثواب استغفار
    • ۲۹ . باب در بيان ثواب تسبيح و تكبير و تهليل
    • ۳۰ . باب در مدح دعا از براى برادران دينى ، غائبانه
    • ۳۱ . باب در ذكر كسانى كه مستجاب الدّعوه اند
    • ۳۲ . باب در ذكر كسانى كه دعاى ايشان مستجاب نيست
    • ۳۳ . باب در بيان نفرين كردن بر دشمن
    • ۳۴ . باب در بيان مباهله
    • ۳۵ . باب در بيان تعظيم كردن پروردگار ـ تبارك و تعالى ـ خود را
    • ۳۶ . باب در ثواب كسى كه لا اله الّا اللّه بگويد
    • ۳۷ . باب در ثواب كسى كه لا اله الّا اللّه ُ و اللّه ُ اكبر بگويد
    • ۳۸ . باب در ثواب كسى كه «لا اله الّا اللّه وحده وحده» بگويد
    • ۳۹ . باب در ثواب كسى كه دعاى مذكور در اين باب بخواند
    • ۴۰ . باب در ذكر ثواب كسى كه دعاى مذكور در اين باب را بخواند
    • ۴۱ . باب در ثواب كسى كه دعاى مذكور در اين باب را بخواند
    • ۴۲ . باب در ثواب كسى كه ده مرتبه يا اللّه يا اللّه بگويد
    • ۴۳ . باب در ثواب كسى كه لا اله الّا اللّه تا آخر بگويد
    • ۴۴ . باب در ثواب كسى كه ده مرتبه يا ربّ يا ربّ بگويد
    • ۴۵ . باب در ثواب كسى كه با اخلاص بگويد :لا إله إلّا اللّه
    • ۴۶ . باب در بيان ثواب كسى كه بگويد : ما شاء اللّه لا حَولَ و لا قوة الّا باللّه
    • ۴۷ . باب در ذكر ثواب كسى كه دعاى مذكور در اين باب را بخواند
    • ۴۸ . باب در بيان گفتار ، در نزد بامداد و شام
    • ۴۹ . باب دعا در نزد خوابيدن و بيدار شدن
    • ۵۰ . باب در ذكر دعا ، چون آدمى از منزلش بيرون رود
    • ۵۱ . باب در بيان دعا پيش از نماز
    • ۵۲ . باب در بيان دعا در عقبه هاى نماز
    • ۵۳ . باب دعا از براى روزى
    • ۵۴ . باب در بيان دعا از براى قرض
    • ۵۵ . باب دعا از براى كرب و همّ و خوف
    • ۵۶ . باب دعا از براى علّت ها و مرض ها
    • ۵۷ . باب حرز و عوذه
    • ۵۸ . باب دعا در نزد خواندن قرآن
    • ۵۹ . باب در بيان دعا در حفظ قرآن
    • ۶۰ . باب دعاهاى مختصى از براى همه حاجت هاى دنيا و آخرت
  • [۷] كتاب فضل قرآن
    • ۱ . باب در بيان فضل حامل قرآن
    • ۲ . باب ثواب كسى كه قرآن را به زحمت آموخته باشد
    • ۳ . باب عذاب كسى كه قرآن را حفظ كرده و بعد از آن فراموش نموده
    • ۴ . باب خواندن قرآن
    • ۵ . باب در باب خانه هايى كه قرآن در آنها خوانده مى شود
    • ۶ . باب در بيان ثواب خواندن قرآن
    • ۷ . باب ثواب خواندن قرآن در مصحف
    • ۸ . باب در ترتيل قرآن به آواز خوش
    • ۹ . باب در مذمّت كسى كه در نزد قرآن خواندن ، بيهوشى اظهار مى كند
    • ۱۰ . باب در بيان اينكه قرآن در چند وقت خوانده مى شود و ختم مى شود
    • ۱۱ . باب در بيان اينكه قرآن بلند مى شود ، چنان كه فرود آورده شده
    • ۱۲ . باب در بيان فضيلت قرآن
    • ۱۳ . باب نوادر
  • [۸] كتاب عشرت
    • ۱ . باب در بيان آنچه واجب است از معاشرت
    • ۲ . باب در بيان حسن معاشرت
    • ۳ . باب در ذكر كسى كه مصادقت و مصاحبت با او واجب است
    • ۴ . باب در ذكر كسى كه همنشينى و رفاقت با او مكروه است
    • ۵ . باب در بيان تحبّب و تودّد در نزد مردمان
    • ۶ . باب در خبر دادن مرد ، برادرش را به دوستى او
    • ۷ . باب در بيان سلام كردن
    • ۸ . باب در ذكر كسى كه مستحب است او را كه به سلام آغاز كند
    • ۹ . باب در بيان اينكه چون يكى از گروهى سلام كند ، او را مُجْزى است ، و چون
    • ۱۰ . باب در بيان سلام كردن بر زنان
    • ۱۱ . باب سلام كردن بر اهل ملّت ها
    • ۱۲ . باب در بيان نامه نوشتن به اهل ذمّه
    • ۱۳ . باب در بيان اغضا
    • ۱۴ . باب
    • ۱۵ . باب در عطاس و تسميت
    • ۱۶ . باب وجوب تعظيم صاحب موى سفيد مسلمانان
    • ۱۷ . باب گرامى داشتن كريم
    • ۱۸ . باب حقّ داخل شونده
    • ۱۹ . باب در بيان اينكه مجلس ها به امانت است
    • ۲۰ . باب راز گفتن با يكديگر
    • ۲۱ . باب در بيان نشستن
    • ۲۲ . باب اتّكاء و احتباء
    • ۲۳ . باب در جواز بازى و مزاح و خنده
    • ۲۴ . باب حقّ جوار
    • ۲۵ . باب حدّ و اندازه همسايگى
    • ۲۶ . باب در بيان خوش صحبتى و حقّ رفيق در سفر
    • ۲۷ . باب نامه به همديگر نوشتن
    • ۲۸ . باب نوادر
    • ۲۹ . باب
    • ۳۰ . باب
تمامی حقوق مادی و معنوی این پایگاه به مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث تعلق دارد.
درباره پایگاه | تماس با ما | نقشه پایگاه

ارسال بازخورد