فهرست

سخن مدير مسؤول

بسم الله الرحمان الرحيم
هر نعمتى، شكرى در خورِ خود مى طلبد. به ميزان بزرگى و والايىِ نعمت، شكر آن عبادتى بزرگتر مى شود، و ناسپاسىِ آن، گناهى سنگين تر.
اگر اين حقيقت را، در فضاى كلام جواد الائمة عليه السلام ـ كه فرمود: « نعمة لا تُشكر كسيئة لا تُغفر» (بحارالانوار، ج 78، ص 365) ـ در نظر بگيريم، آنگاه مى بينيم كه كفران نعمت هاى بزرگ، چه پى آمدهاى تلخ و ناگوارى دارد، كه برخى از آنها پايدار و ماندگار هم هستند.
مثال بارز اين اصل عقلى در زندگى روزمرّه ما، نسبت سود و زيان با سرمايه است: هر چه سرمايه بزرگتر باشد، سود آن سرشارتر است و زيان آن بيشتر. اين است كه براى نگاهدارى و سودآورى سرمايه هاى بزرگ، برنامه ريزى جدّى تر، ارزيابى دقيق تر، و آسيب شناسىِ ژرف تر ضرورت دارد.
***
ارزش سرمايه هاى معنوى با سرمايه هاى مادّى قياس نمى پذيرد.
سود و زيان در آنها، مانند سرمايه هاى مادّى، محسوس و ملموس نيست. در دراز مدّت به دست مى آيد، و آثار ـ مثبت يا منفى ـ آن پايدارتر از سود و زيان گذراى مادّى است. طبعا جبران زيان ها نيز به زمان درازتر، تدبيرى ژرف تر، و راه حلّى پخته تر نياز دارد.
***
در ميان سرمايه هاى معنوى كه بشر در اختيار دارد، هيچ كدام به ارج و رتبه حكمت هاى الهى انبياء صلوات الله عليهم نمى رسد. اين كلمات نور، برگرفته از معدن وحى اند و خطا در آنها راه ندارد. و اين براى بشر ـ كه جاهل آن در معرض خطاهاى