۵۲۰۱.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ سؤال زراره از وجوب خاموش ماندن و گوش دادن بر كسى كه قرآن را مى شنود ـفرمود : آرى، هرگاه قرآن در حضورت خوانده شد، واجب است كه گوش كنى و خاموش بمانى.
1521 ـ پرهيز از تفسير به رأى
۵۲۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند فرمود: به من ايمان نياورده است كسى كه سخن مرا بر اساس رأى خودش تفسير كند.
۵۲۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بيشترين چيزى كه بعد از خود براى امتم از آن مى ترسم، مردى است كه قرآن را تأويل نا به جا كند.
۵۲۰۴.امام صادق عليه السلام :كسى كه قرآن را به رأى خودتفسير كند و تفسيرش درست باشد، مأجور نيست و اگر نادرست باشد، گناهش به گردن اوست.
328 مقرّبان
1522 ـ اوج تقرّب
قرآن:
«و پيشتازان مقدّمند. آنان مقرّبانند».
«و اما اگر [او] از مقرّبان باشد [در] آسايش و راحت و بهشت پر نعمت [خواهد بود]».
«چشمه اى، كه مقرّبان از آن نوشند».
حديث :
۵۲۰۵.الكافي :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله [در شبى كه به آسمان برده شد ]گفت : پروردگارا! حال مؤمن نزد تو چون است؟ فرمود: اى محمّد! ... هيچ بنده اى از بندگانم با چيزى كه نزد من محبوبتر باشد از آنچه بر او واجب كرده ام، به من نزديك نشد. همانا او با نماز نافله به من نزديك مى شود، تا جايى كه دوستدار او مى شوم. پس چون دوستش بدارم آن گاه گوش او شوم كه بدان بشنود و چشم او شوم كه بدان ببيند و زبان او شوم كه با آن سخن بگويد و دست او شوم كه با آن ضربه زند. اگر مرا بخواند پاسخش دهم و اگر از من خواهشى كند، خواهشش را برآورم.
۵۲۰۶.امام على عليه السلام :هر كه در راه رسيدن به خدا شكيبايى ورزد، به او برسد.
۵۲۰۷.امام على عليه السلامـ در مناجات شعبانيه ـگفت : الهى! نعمتِ بريدنِ كامل از همه و رويكردن كامل به خودت را به من ارزانى دار و ديدگان دلهاى ما را به نور نگاهشان به تو، روشن گردان، تا ديدگان دلها، پرده هاى نور را بدَرَند و به معدن عظمت و بزرگى بپيوندند.
