حديث :
۵۹۵۴.امام باقر عليه السلام :چون نبوّت نوح به پايان رسيد ودوره عمرش به سر آمد، خداوند عز و جل به او وحى فرمود كه اى نوح! نبوّت تو به پايان رسيده و دوره عمرت به سر آمده است. پس، علمى را كه نزد توست و ايمان و نام بزرگ و ميراث دانش و آثار علم نبوّت را در ميان بازماندگان از نسل خود قرار ده...
نوح آمدن هود عليه السلام را به سام بشارت داد و در فاصله ميان نوح تا هود انبيايى بودند.
نوح گفت : خداوند پيامبرى به نام هود بر خواهد انگيخت و او قوم خود را به سوى خداوند عز و جل فرا مى خواند. امّا قومش او را تكذيب مى كنند و خداوند عز و جل آنان را به وسيله باد نابود خواهد كرد. پس، هر يك از شما او را درك كرد، به وى ايمان آورد و پيرويش كند تا خداوند عزّوجلّ او را از عذاب باد نجات دهد.
۵۹۵۵.امام صادق عليه السلام :هنگامى كه خداوند عز و جل هود را برانگيخت، بازماندگان از فرزندان سام در برابر او سر تسليم فرود آوردند.بقيه گفتند : از ما قوى تر كيست؟! پس، به وسيله بادى سترون (و عذاب آور) هلاك شدند و هود [نيز ]پيروان خود را سفارش كرد و به آمدن صالح عليه السلام بشارت داد.
اشاره اى به داستان هود عليه السلام و قومش عاد :
آنچه قرآن از سرگذشت اين قوم ذكر مى كند، اين است كه عاد ـ و گاهى هم از آنها به نام عاد نخستين ياد مى كند (نجم / 50) كه اين خود نشان مى دهد قوم دومى هم به نام عاد وجود داشته است ـ قومى بوده اند كه بعد از قوم نوح (اعراف / 69) در احقاف ۱ واقع در شبه جزيرة العرب سكونت داشته اند (احقاف / 21) .
قوم عاد همچنان از نعمت هاى خداوند برخوردار بودند، تا آنكه اخلاق و رفتارشان تغيير كرد و بت پرستى در ميانشان ريشه دوانيد و بر فراز هر بلندى به بيهودگى بُرجى بر آوردند .
پس خداوند نيز هم تبار ايشان هود را به سوى آنان فرستاد تا به سوى حق دعوتشان كند و به پرستش خدا و كنار گذاشتن بت پرستى و عمل به عدالت و مهربانى ارشادشان نمايد (شعراء / 130). هود با تمام توان در راه پند و اندرز آنان كوشيد و راه را برايشان روشن و آشكار ساخت و راه عذر و بهانه را بر آنان بست. امّا آنها در برابر او به سرپيچى و امتناع برخاستند . . .
آن گاه، خداوند بر ايشان عذاب نازل كرد و بادى خشك و عقيم فرستاد كه بر هرچه مى وزيد، چون استخوان مرده اش مى كرد (ذاريات / 42)
1696 ـ صالح عليه السلام
قرآن :
«و به سوى قوم ثمود، برادرشان صالح را فرستاديم [و او ]گفت : اى قوم من! خدا را بپرستيد [كه ]شما را معبودى جز او نيست. از جانب خدا براى شما نشانه اى آشكار آمد. اين ماده شترِ خدا براى شما نشانه اى است».
ر.ك : هود : آيات 61 ـ 68 و حِجر : آيات 80 ـ 84 و شعرا : آيات 141 ـ 159 و نمل : آيات 45 ـ 53 و فصّلت : آيات 17 ، 18 و ذاريات : آيات 43 ـ 45 و قمر : آيات 23 ـ 32 و حاقّه : آيات 4 ، 5 و فجر : آيه 9 و شمس : آيات 11 ـ 15 .
حديث :
۵۹۵۶.امام على عليه السلام :اى مردم! جز اين نيست كه راضى بودن و راضى نبودن [به يك عمل ]است كه مردم را گرد هم مى آورد. ناقه ثمود را فقط يك مرد پى كرد، امّا خداوند همه آنان را عذاب كرد؛ چون همه آنان به اين كار او راضى بودند. خداى سبحان مى فرمايد : «آن را پى كردند، پس پشيمان گشتند». عذاب آنها اين بود كه سرزمينشان صدايى همچون صداى فرو رفتن ميخ گداخته در زمين نرم و هموار، برآورد و فرو رفت.
