9 اسير
61 ـ تن به اسارت دادن روا نيست
۱۷۸.امام على عليه السلام :هركس، بدون جراحت شديد، تن به اسارت دهد، نبايد براى آزادى او از بيت المال سَربها داد؛ بلكه در صورت رضايت خانواده اش، سربهاى او بايد از مال خودش پرداخت شود.
۱۷۹.امام صادق عليه السلام :زمانى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله على عليه السلام را براى اعلام برائت فرستاد، عده اى را نيز به همراه او گسيل داشت و فرمود: هر كس، تن به اسارت دهد، بى آنكه زخم كارى برداشته باشد، از ما نيست.
62 ـ خوشرفتارى با اسير
قرآن:
«وطعام را در حالى كه خود دوستش دارند به مسكين و يتيم و اسير مى خورانند».
«اى پيامبر! به اسيرانى كه در دست شما هستند بگو: اگر خدا در دلهايتان نشان ايمان ببيند بهتر از آنچه از شما گرفته اند ارزانى تان خواهد داشت و شما را مى آمرزد كه خدا آمرزنده و مهربان است».
حديث:
۱۸۰.امام على عليه السلام :غذا دادن به اسير و خوشرفتارى با او حقّى است واجب، هر چند [بخواهى ]فردا او را بكشى.
۱۸۱.امام على عليه السلامـ پس از آن كه ابن ملجم بر او ضربت زد، به حسن و حسين عليهماالسلام ـفرمود : اين اسير را زندانى كنيد و به او غذا و آب دهيد و در اسارت با وى خوشرفتار باشيد.
۱۸۲.امام صادق عليه السلام :غذا دادن به اسير حقّى است به گردن كسى كه او را به اسارت گرفته است، هر چند بنا باشد فردا كشته شود. بايد به اسير، آب و خوراك و جاى مناسب داد و با او مدارا كرد، كافر باشد يا غير كافر.
۱۸۳.امام صادق عليه السلام :على عليه السلام كسى را كه زندانى مى شد، از بيت المال مسلمانان غذا مى داد.
