۲۸۹۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر هر يك از شما ريسمانى برگيرد و پشته اى هيزم بياورد و بفروشد و با اين كار آبروى خود را حفظ كند ، بهتر از آن است كه دست گدايى دراز كند .
911 ـ نيكى خواستن از اهل آن
۲۸۹۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نيكى و بخشش را از بخشندگان و مهربانان امّت من بخواهيد تا در سايه آنان زندگى كنيد .
۲۸۹۵.امام على عليه السلام :آبروى تو ، يخِ منجمد است و سؤال و خواهش ، آن را قطره قطره مى چكاند . پس ، بنگر كه آن را نزد چه كسى فرو مى چكانى .
۲۸۹۶.امام على عليه السلام :با نيازمندى به سر بردن ، آسانتر است از دست نياز به سوى نااهل دراز كردن .
ر.ك : نياز ، باب 592 .
912 ـ آداب نياز خواهى
۲۸۹۷.امام صادق عليه السلام :از كسى كه مى ترسى دست رد به سينه ات زند ، چيزى مخواه .
۲۸۹۸.امام صادق عليه السلام :سه چيز موجب محروميت است : پافشارى در درخواست ، غيبت و ريشخند كردن .
913 ـ پرهيز از نوميد كردن سائل
قرآن :
«و اما سائل پس او را از خود مران» .
حديث :
۲۸۹۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خواهش سائل را رد نكنيد ؛ چرا كه اگر دروغ گويىِ گدايان نبود ، دست رد زننده به سينه آنان هرگز رستگار نمى شد .
۲۹۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به سائل بنگريد ، اگر دلتان به حال او سوخت ، عطايش دهيد كه او راست مى گويد.
۲۹۰۱.امام على عليه السلام :هيچ سائلى را دست خالى بر مگردان ، حتى اگر با نيمدانه اى از انگور يا خرما باشد .
۲۹۰۲.امام على عليه السلام :از عطاى اندك شرم مكن ؛ زيرا محروم كردن اندكتر از آن است .
۲۹۰۳.امام حسين عليه السلام :نيازمند با درخواست كردن حرمت خود را نگه نداشته است ، پس تو با نوميد نكردن او آبرو و حرمت خود را نگه دار .
۲۹۰۴.امام باقر عليه السلام :اگر سائل بداند كه در سؤال و خواهش كردن چه نهفته است، هرگز كسى از كسى چيزى درخواست نمى كرد و اگر كسى كه از وى خواهشى مى شود بداند كه در نوميد كردن چه نهفته است ، هرگز كسى ، كسى را نوميد برنمى گرداند .
۲۹۰۵.امام صادق عليه السلام :هرگاه مردى دست نياز سوى من دراز كند در رفع نياز او مى شتابم ؛ زيرا مى ترسم كار از كار بگذرد و اقدام من در كمك به او ديگر به كارش نيايد .
۲۹۰۶.امام صادق عليه السلام :تا سه سائل را غذا بدهيد ؛ پس از آن مختاريد ، اگر خواستيد به غير آنها نيز بدهيد وگرنه وظيفه آن روز خود را انجام داده ايد .
۲۹۰۷.بحار الأنوارـ به نقل از معصومان عليهم السلام ـ: ما از بيم اين كه مبادا دست رد به سينه مستحق زده باشيم، به غير مستحق نيز عطا مى كنيم .
ر.ك : خوبى (1) ، باب 1279 .
