و پس از آن نزد كمال الدين حيدر در سال هاى 614 ـ 615 تصحيح و اختلاف نسخه ها در حاشيه مرقوم گشته است. جلد نسخه ميشين ترياكى با مقوا و در اندرون جلد ميشين قهوه اى رنگ با ترنج ضربى در 258 برگ هر صفحه در 15 سطر در اندازه 13در16 سانتى متر تحرير شده است.
نسخه ديگرى نيز از نهج البلاغه كه در قرن هفتم تحرير شده، در دست است ^۱ كه در صفحه اول آن سند روايت نهج البلاغه بدين ترتيب درج شده است:
«كتاب نهج البلاغه، جمع السيد الشريف ذى الحسبين ابى الحسن محمد بن الطاهر ابى احمد الحسين بن موسى الموسوى رحمة اللّه عليه.
رواية السيد المنتهى بن ابى زيد كيايكى الحسينى الجرجانى، عن ابيه المذكور، عن المؤلف.
رواية الشيخ الامام رشيدالدين ابى جعفر محمد بن على بن شهر آشوب السروى عنه.
رواية السيد كمال الدين ابى الفتوح حيدر بن محمد بن زيد بن محمد بن محمد بن عبيد اللّه الحسينى عنه.
رواية الشيخ مجد الدين ابى الفضل عبداللّه بن محمود بن مودود بن محمود بن بلدجى الحنفى عنه.
رواية سعيد [كذا] محمد بن مسعود و اولاده عنه.» ^۲ همچنين تاريخ كتابت قديمى ترين نسخه نهج البلاغه در كتابخانه مركزى آستان قدس رضوى ـ سلام الله عليه ـ سال 544 و كاتب آل محمدبن محمدبن احمد النقيب است.