الترجمة :

و بود امير المؤمنين عليه السلام بعد از پيغمبر هدايت كننده از گمراهى و روشنايى دهنده از نابينايى و ريسمان خدا كه محكم است و راه وى كه راست است .
مسبوق نشده به قرابت و خويشى پيغمبر و ملحوق نشده در منقبتى از مناقبش ، رفتار مى كند به مثل رفتار پيغمبر و دعوا مى كند از روى تأويل ، و نمى گيرد او را در راه خدا [سرزنش ]سرزنش كننده اى .
به تحقيق تنها گذاشت پهلوانان عرب [ را ] كه ياوران ايشان [ را ] به قتل رساند ، و هلاك نمود گرگان ايشان را ، پس امانت گذاشت در دل هاى ايشان عداوت هاى بدر و حنين و خيبر و غير اينها را . پس دل ها متفق گرديد در عداوتش و به رو افتادند براى مبارزت وى تا اين كه شكنندگان بيعت را ( كه اصحاب جمل باشند ) كشت ، و همچنين منحرفين از عدالت را ( كه اصحاب صفين باشند ) و مارقين ( كه شيوخ نهروان باشند ) بكشت .
زمانى كه وقت او گذشت و كارش تمام شد ، كشت او را شقى ترين اشقياى اولين و آخرين ، در حالتى كه تأسّى مى كرد در اين عمل به شقى ترين اولين .
اطاعت كرده نشد امر پيغمبر درباره هدايت كنندگان بعد از هدايت كنندگان ، و امّت اصرار دارند بر دشمنى پيغمبر ، اجماع دارند بر بريدن نسلش و تبعيد ذريه اش از آبادانى ، مگر جمعى قليل از دوستداران [ كه ]مراعات حق ايشان را وفا نمود[ ند ] . پس كشته شد هر كه كشته شد و اسير شد هر كه اسير شد و تبعيد شد هر كه تبعيد شد ، و جريان يافت قضاى پروردگار براى ايشان به نحوى كه اميد گرفته مى شود برايش نيكويى مآل ؛ زيرا كه زمين مال خداست به هر كه مى خواهد ارث مى گذارد از بندگان خود و عاقبت براى پرهيزكاران است و پاكيزه است پروردگار ما .
به درستى كه هست وعده پروردگار ما كرده شده و هرگز خلف نمى كند خدا به وعده خود ، و اوست غالب و كار كننده از روى حكمت .