با مقايسه دو نسخه موجود از اربعين و كتاب اليقين، چند مطلب به دست مى آيد :
1 . ابن طاووس در اليقين، در طى سيزده باب (كه هر باب شامل يك حديث است) از اربعين ابن ابى الفوارس ، روايت مى آورد كه به ترتيبْ عبارت اند از : باب هاى 87 تا 94 و باب هاى 143 تا 147؛ ولى پنج حديث دسته دوم ، تكرار پنج حديث از هشت حديثِ دسته اوّل است.
2 . تمام يا بيشتر احاديثْ، در اصل كتاب ، داراى سند مفصّل براى هر حديث بوده كه مؤلف اربعين در آن ، هر راوى را با القابى نام برده است. در اوّلِ احاديث ، تاريخ و مكان اخذ حديث توسط مؤلف از مشايخ نيز موجود بوده ؛ ولى ناسخان كتاب اربعين، جهت رعايت اختصار ، القاب روات را نياورده اند و در بسيارى از موارد ، حتّى كلمه «عن» را كه بين اسم دو راوى ذكر مى شود ، حذف كرده اند و در بعضى از روايات ، نام تعدادى از روات را از سلسله سند ، انداخته اند و در بعضى از روايات ، به ذكر نام ابتداى سند (كه از مشايخ روايت مؤلف بوده) و ذكر نام انتهاى سند (كه از معصوم نقل مى كند)، اكتفا كرده اند و به جاى نام روات حذف شده ، از عباراتى نظير «يرفعه عن جماعة من الصادقين» استفاده نموده اند.
اين كه ابن طاووس ، تنها چند حديث از اربعين ابن ابى الفوارس را آورده ، بدين جهت بوده كه وى در قسمت اوّل كتاب اليقين (باب 1 ـ 177) ، احاديثى را جمع آورى نموده كه در آنها ، حضرت على عليه السلام با لقب «اميرالمؤمنين» مورد خطاب واقع شده است .