منه نسختان في المكتبة المرعشية برقم (3784) و (2/4604) واستفدت منه في هذه المقدّمة .
16 ـ رسالة في طهارة الخمر ونجاستها .
أثبت فيها طهارتها ، قال الأفندي :
ألّفها للسلطان شاه صفي الصفويّ في مكّة المعظّمة ، وأرسلها إليه سنة أربع وثلاثين وألف ^۱ ، وقد ألّف في ردّه الأمير السيّد أحمد صهر السيّد الداماد رسالة على حدة . ^۲
لاحظ جواب مسألة شاه عبّاس الآنف ذكره .
منها نسخة في مكتبة دانشگاه (ج3 ، ص 2667) ^۳ المستنسخة عن نسخة المؤلّف سنة 1095ق قال مفهرسه دانش پژوه :
مؤلّف اين رساله چون از برخى از دانشمندان شنيده بود كه شاه زمان روى اعتيادى كه از كودكى بدان دچار گشته است مى مى خورد و به بهانه اين كه پوشاك او مى آلوده و ناپاك است نماز نمى خواهنده اين رساله را نوشته و ثابت نمود كه مى پاك است بر خلاف رأى سنيان كه آن را نجس مى دانند تا او نماز خود را بخواند . در آن دارد كه امامان شيعى پس از اين كه ديده اند آنها در نجاست آن اجماع دارند به پاكى آن فتوى داده اند و خبرهايى كه بر خلاف آن آمده از زمانى است كه هنوز اجماع آنها تحقق نيافته بود مؤلّف مى گويد كه من پس از اين به تواتر شنيدم كه گروهى از من خرده گرفته و مى گويند كه براى خوش آيند شاه اين رساله را نوشته است با اينكه من گناه ندارم و امامان چنين فرموده اند.