1.مسند ابن حنبل : ج ۶ ص ۳۱۰ ح ۱۸۰۹۳ ، اُسد الغابة : ج ۶ ص ۳۸۷ الرقم ۶۵۳۶ ، تاريخ دمشق : ج ۶۲ ص ۱۷۲ ح ۱۲۷۵۸ ، المعجم الكبير : ج ۳ ص ۲۶۸ ح ۳۳۷۲ عن الحارث بن الحارث ، كنز العمّال : ج ۱۵ ص ۴۳۲ ح ۴۱۷۱۱ ؛ الإقبال : ج ۱ ص ۲۴۵ وليس فيه «و أشبعت» ، بحار الأنوار : ج ۹۸ ص ۱۵ ح ۲ .

2.سَاغَ الشَّرابُ : أي دَخَلَ سهلاً (النهاية : ج ۲ ص ۴۲۲ «سوغ»).

3.سنن أبي داود : ج ۳ ص ۳۶۶ ح ۳۸۵۱ ، صحيح ابن حبّان : ج ۱۲ ص ۲۴ ح ۵۲۲۰ ، المعجم الكبير : ج ۴ ص ۱۸۲ ح ۴۰۸۲ ، المعجم الأوسط : ج ۵ ص ۳۰۴ ح ۵۳۸۴ ، تاريخ بغداد : ج ۱۰ ص ۶۲ الرقم ۵۱۸۱ وليس فيهما «أو شرب» ، كنز العمّال : ج ۷ ص ۱۰۳ ح ۱۸۱۷۶ .

4.وفي سنن أبي داود : «إذا رُفِعَتِ المائدَةُ» .

5.صحيح البخاري : ج ۵ ص ۲۰۷۸ ح ۵۱۴۲ ، سنن أبي داود : ج ۳ ص ۳۶۶ ح ۳۸۴۹ ، سنن ابن ماجة : ج ۲ ص ۱۰۹۲ ح ۳۲۸۴ ، سنن الترمذي : ج ۵ ص ۵۰۷ ح ۳۴۵۶ وفيه «غير مودّع» بدل «غير مكفيّ ولا مودَّع» ، مسند ابن حنبل : ج ۸ ص ۳۰۶ ح ۲۲۳۶۴ نحوه ، كنز العمّال : ج ۷ ص ۱۰۴ ح ۱۸۱۷۸ .

6.المتين : الشديد القويّ الّذي لا يعتريه وهن ولا يمسُّه لغوب ، والمعنى في وصفه بالقوّة ، والمتانة أنّه قادر بليغ الاقتدار على كلّ شيء (مجمع البحرين : ج ۳ ص ۱۶۷۰«متن») .

7.الشكر : ص ۷۹ ح ۱۷۰ .