۲۰۲.رسول خدا صلى الله عليه و آله :مبادا ترس از مردم ، هيچ يك از شما را از حقگويى ، به گاه مشاهده آن ، باز دارد ؛ زيرا حقگويى يا يادآورى كارهاى گران ، نه مرگ را نزديك مى كند ، و نه روزى را دور مى سازد.

۲۰۳.رسول خدا صلى الله عليه و آله :ترس از مردم ، مانعتان نشود كه با دانستن حق ، از گفتن آن امتناع ورزيد.

۲۰۴.رسول خدا صلى الله عليه و آله :نو به نو به مردم تذكّر دهيد و موعظه پذير باشيد كه اين كار ، مايه تقويت بيشتر كسانى است كه به آنچه خداوند دوست دارد، عمل مى كنند ، و در راه خدا از سرزنش هيچ ملامتگرى نترسيد ؛ و از خدايى كه به سوى او محشور مى شويد ، پروا كنيد .

۲۰۵.رسول خدا صلى الله عليه و آله :حق را بگو و در راه خدا ، از سرزنش هيچ ملامتگرى مترس .

۲۰۶.الخصالبه نقل از ابوذر ـ: رسول خدا مرا به هفت كار سفارش كرد : به من سفارش كرد كه به فرو دست خود بنگرم ؛ و به بالاتر از خود نظر نكنم ؛ و به دوست داشتن مستمندان و نزديك شدن به آنان سفارش كرد ؛ و سفارش كرد كه حق را بگويم هرچند تلخ باشد ؛ و سفارش نمود كه با خويشاوندانم ديد و بازديد داشته باشم ، هرچند آنان به من رويگردان باشند ؛ و سفارش نمود كه در راه خدا از سرزنشِ هيچ سرزنش كننده اى نترسم ؛ و : «لا حول و لا قوة الا باللّه [ العلىّ العظيم] » را بسيار بگويم ، كه اين از گنج هاى بهشت است.

۲۰۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لا يَمنَعَنَّ أحَدَكُم رَهبَةُ النّاسِ أن يَقولَ بِحَقٍّ إذا رَآهُ أو شَهِدَهُ ؛ فَإِنَّهُ لا يُقَرِّبُ مِن أجَلٍ ، ولا يُباعِدُ مِن رِزقٍ أن يَقولَ بِحَقٍّ ، أو يُذَكِّرَ بِعَظيمٍ . ^۱

۲۰۳.عنه صلى الله عليه و آله :لا يَمنَعَنَّ أحَدَكُم مَخافَةُ النّاسِ أن يَتَكَلَّمَ بِحَقٍّ إذا عَلِمَهُ . ^۲

۲۰۴.عنه صلى الله عليه و آله :تَعاهَدُوا النّاسَ بِالتَّذكِرَةِ ، وَاتَّبِعُوا المَوعِظَةَ ؛ فَإِنَّهُ أقوى لِلعامِلينَ عَلَى العَمَلِ بِما يُحِبُّ اللّهُ ، ولا تَخافوا فِي اللّهِ لَومَةَ لائِمٍ ، وَاتَّقُوا اللّهَ الَّذي إلَيهِ تُحشَرونَ . ^۳

۲۰۵.عنه صلى الله عليه و آله :قُلِ الحَقَّ ، ولا تَأخُذكَ فِي اللّهِ لَومَةُ لائِمٍ . ^۴

۲۰۶.الخصال عن أبي ذرّ رحمه الله :أوصاني رَسولُ اللّهِ بِسَبعٍ : أوصاني أن أنظُرَ إلى مَن هُوَ دوني ، ولا أنظُرَ إلى مَن هُوَ فَوقي ، وأوصاني بِحُبِّ المَساكينِ وَالدُّنُوِّ مِنهُم ، وأوصاني أن أقولَ الحَقَّ وإن كانَ مُرّا ، وأوصاني أن أصِلَ رَحِمي وإن أدبَرَت ، وأوصاني ألاّ أخافَ فِي اللّهِ لَومَةَ لائِمٍ ، وأوصاني أن أستَكثِرَ مِن قَولِ : «لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلاّ بِاللّهِ [العَلِيِّ العَظيمِ]» ؛ فَإِنَّها مِن كُنوزِ الجَنَّةِ . ^۵