۳۳۱.عيسى عليه السلام :دُرّ را برپاى خوكان مريزيد.
۳۳۲.امام صادق عليه السلام :مسيح عليه السلام همواره مى فرمود : «كسى كه درمان جراحت مجروح را رها كند ، لاجرم با مجروح كننده آن شخص [ در اين جرم] شريك است ؛ زيرا مجروح كننده ، تباهى مجروح را مى خواسته ، و آن كه درمانش را رها كرده ، خير او را نخواسته است . پس اگر خير او را نخواسته ، پس به ناگزير ، تباهى او را خواسته است . به همين ترتيب ، حكمت را براى نااهلش بازگو نكنيد كه جهالت ورزيده ايد ؛ و آن را از اهلش دريغ نكنيد كه گناه كرده ايد ؛ بلكه بايد هر يك از شما چون پزشكى درمانگر باشد كه اگر جايى براى درمان يافت ، اقدام كند ، و گرنه دست نگه دارد.
۳۳۳.رسول خدا صلى الله عليه و آله :آفت علم ، فراموشى است، و تباه كردنش به نقل كردن آن است براى نااهلش.
۳۳۴.رسول خدا صلى الله عليه و آله :عيسى بن مريم عليه السلام در ميان بنى اسرائيل ايستاد و گفت : «اى بنى اسرائيل! حكمت را براى نادانان بازگو مكنيد كه در اين صورت ، به حكمت ستم كرده ايد ، و آن را از اهلش دريغ نكنيد كه در اين صورت ، به آنان ستم كرده ايد».
