هر كس كه مردم براى فراگيرى دينشان به او نيازمند باشند ، و او از آنان مزد بخواهد ، بر خداوند رواست كه او را در آتش جهنّم در اندازد .
2 . كاهش اثر تبليغ
با صدمه ديدن ركن اخلاقى اخلاص ، اثر تبليغ در سازندگى ديگران ، كاهش مى يابد و گاه به صفر مى رسد ؛ بلكه نتيجه عكس مى دهد ؛ زيرا مردم ، حق دارند به كسانى كه دين خدا را وسيله تأمين دنياى خود كرده اند ، با ديده اتّهام بنگرند و آنان را ناصح و خيرخواه خود ندانند ؛ چنان كه حضرت عيسى عليه السلام در اين زمينه مى فرمود:
الدِّينار دَاءُ الدِّينِ، وَالعالِمُ طَبِيبُ الدِّينِ ؛ فَإذا رَأَيتُم الطَبِيبَ يجرّ الدّاءَ إلى نَفْسِهِ فَاتَّهِمُوه ، وَاعْلَمُوا أنَّه غَيرُ ناصحٍ غيره . ۱
دينار ، بيمارى دين و عالم ، طبيب دين است . پس اگر طبيبى را ديديد كه بيمارى را به سوى خود مى كشد ، به او بدگمان باشيد و بدانيد كه او خيرخواه ديگرى نيست .
3 . تحريف ارزش هاى دينى
زيانبارترين اثر «تبليغ در برابر پاداش» ، تحريف ارزش هاى دينى است . هنگامى كه تبليغ به صورت كالا درآيد ، مبلّغ به جاى آن كه نياز مخاطب را در نظر بگيرد ، خواست او را مورد توجّه قرار مى دهد و از اين رو ، سعى مى كند كالاى خود را مطابق ميل وى تنظيم كند و بدين سان ، چه بسا لازم بداند كه ارزش هاى دينى را تحريف كند تا دنياى خود را تأمين نمايد .
از ديدگاه قرآن كريم ، تحريف كتب آسمانى پيشين ، به همين ريشه خطرناك مى رسد كه جمعى از مبلّغان و پيشوايان دينى، در برابر بهايى اندك ، براى تأمين خواست خداوندان زور و زر ، حقايق دينى را تحريف كردند . ۲